Kategoria: Teatr Żydowski

Premiera „Nie ma” Mariusza Szczygła
w warszawskim Teatrze Żydowskim

Głośna wielogłosowa rozprawa reporterska o kondycji człowieka i zagadnieniu utraty „Nie ma” wielokrotnie nagradzanego Mariusza Szczygła, jest kanwą najnowszej produkcji Teatru Żydowskiego, której premiera zaplanowana jest na 14 sierpnia na specjalnej platformie internetowej. Teatr planuje również premierę na scenie jeszcze w tym roku. W spektaklu, obok aktorów Teatru Żydowskiego, wystąpi sam autor książki. Spektakl powstaje
w ramach obchodów 70. rocznicy istnienia Teatru Żydowskiego w Polsce.

Wyprodukowany przez Teatr Żydowski spektakl „Nie ma” w reżyserii Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej jest prawdopodobnie pierwszą premierą internetową – projektem skrojonym na miarę sieci i wykorzystującym w pełni to medium.

Struktura interaktywna

Cały spektakl jest pomyślany jako struktura interaktywna. Toczy się kilka równoległych wątków, w które można wchodzić po kolei lub równolegle. Poszczególne wątki można odtwarzać według przedstawionego porządku
i wtedy tworzy się klasyczny spektakl, bądź też przestawiać poszczególne okna, które stworzą za każdym razem inną wersję. Tak jak książka Mariusza Szczygła pozwala nam przemieszczać się w różnych kierunkach, wielokrotnie powracać do wydarzeń, czytać od końca do początku i odwrotnie, tak widz będzie mógł tworzyć własną strukturę spektaklu.

Spektakl o pamięci

„Nie ma” to spektakl o pamięci, wpisujący się w intymność własnych wspomnień i dotkliwego braku czegoś, co kiedyś było, co mieliśmy, co istniało.

– Spektakl jest o lekturze książki i o tym jak tekst bierze nas „w posiadanie”;
o jego widmologicznej mocy wdzierania się w nas. Jak zaczynają żyć w nas postaci o których czytamy, co w nas uruchamiają, jak stają się nami. Jest też
o autorze, w którego pamięci zamieszkują ci, których już nie ma. Myślę, że tak jest z każdym z nas – umarli mieszkają teraz u nas – mówi reżyserka i współautorka adaptacji, Agnieszka Lipiec-Wróblewska.

Spektakl „Nie ma” będzie miał też swoją wyjątkową odsłonę na festiwalu Łódź Czterech Kultur we wrześniu 2020 roku. Tam zostanie pokazany w przestrzeni miejskiej. Będzie to symboliczne wyjście na otwartą przestrzeń ze sztuką, po miesiącach pandemicznego zamknięcia w naszych domach.

Twórcy:

Adaptacja – Agnieszka Lipiec-Wróblewska, Agnieszka Zawadowska
Reżyseria – Agnieszka Lipiec-Wróblewska
Montaż – Anna Zuzanna Błaszczyk / BLASZANKA STUDIO
Reżyseria światła i zdjęcia – Jacqueline Sobiszewski
Kostiumy i scenografia – Agnieszka Zawadowska
Muzyka – Jan Miklaszewski
Choreografia – Magdalena Fejdasz, Weronika Pelczyńska
Kierowniczka produkcji – Justyna Pankiewicz
Projekt i budowa platformy internetowej: MB/MH – Marcin Benedek, Maksymilian Herbst

Obsada:

Małgorzata Majewska – Viola Fischerova, Ludka Woźnicka, K1
Joanna Przybyłowska – Zofia Woźnicka, Matka, K2
Jerzy Walczak – Ojciec, M1
Daniel Czacza Antoniewicz – Pavel Buksa, M2
Mariusz Szczygieł (gościnnie)

Światowa prapremiera „Śpiewaka jazzbandu”

„Śpiewak jazzbandu” światowa prapremiera musicalu z librettem i w reżyserii Wojciecha Kościelniaka, na podstawie sztuki Samsona Raphaelsona, z muzyką Mariusza Obijalskiego odbędzie się w warszawskim Teatrze Żydowskim już 14 czerwca.

O filmie

„Śpiewak jazzbandu” w reż. Alana Croslanda z 1927 roku jest właściwie ikoną, bo to pierwszy film dźwiękowy w historii kina. Według Amerykańskiego Instytutu Filmowego jest jednym ze stu najlepszych amerykańskich filmów wszech czasów, laureatem honorowego Oscara. Główną rolę, Jakiego Rabinowitza, młodego muzyka jazzowego próbującego wymknąć się rygorom religijnego żydowskiego domu i kantoralnej przyszłości, zagrał Al Jolson.
W domu kantora Rabinowitza muzyka rozrywkowa, jazz to niewyobrażalne sprzeniewierzenie się tradycji, właściwie zerwanie z korzeniami. Jakie próbuje walczyć o swoje prawo do realizacji marzeń, co skazane jest na klęskę. Musi opuścić dom. Postanawia za wszelką cenę zrealizować swój plan. Przemalowany na czarno, zaczyna karierę „śpiewaka jazzbandu”. Znakomita i barwna adaptacja Wojciecha Kościelniaka pokazuje obie rzeczywistości: show-biznesu i synagogi, jazzowej wolności i kantoralnych uniesień, dowodząc, że w obu możliwe jest głębokie przeżycie, bliskie oczyszczenia.
Gołda Tencer: – O wystawieniu „Śpiewaka jazzbandu” myśleliśmy w Teatrze Żydowskim od lat. Uczciwie muszę powiedzieć, że to był pomysł Dawida Szurmieja, który zobaczył w tej opowieści nie tylko aktualność, ale i niegasnący uniwersalizm. Od premiery filmu minęło ponad 90 lat, a przecież on nadal wzrusza; problemy jego bohaterów, historia podziałów są dzisiaj równie silne, co wówczas. Dawid co jakiś czas wracał z pomysłem wystawienia „Śpiewaka jazzbandu”, równocześnie angażując się w swoje telewizyjne i filmowe projekty. W końcu, rozumiejąc, że właśnie teraz należałoby ten musical wystawić, zapytałam, czy pozwoli oddać temat Wojciechowi Kościelniakowi, o współpracy z którym myślałam od lat, bardzo wysoko ceniąc jego spektakle i konsekwencję w realizowaniu teatru muzycznego. Bardzo się cieszę, że Wojciech Kościelniak przyjął moją propozycję, a znakomity pomysł Dawida znalazł swój finał!

Wojciech Kościelniak, tłumacząc swój wybór: – Nie znałem „Śpiewaka jazzbandu”, chociaż wiedziałem, że był to pierwszy film dźwiękowy. Płytę dvd dostałem od Gołdy Tencer. Obejrzałem i natychmiast zapragnąłem się z tym zmierzyć. Zarówno film, jak i wcześniejsza sztuka Raphaelsona, miały wszystko, na czym opiera się dobry musical – odwieczny konflikt starego z nowym, tradycji i postępu; religii i rozrywki, nawet dwóch muzycznych stylistyk – muzyki sakralnej i jazzu. Muzyka Broadwayu ma swoje źródło w tradycji, w muzyce kantoralnej, a to ma wpływ na choreografię, konwencję. Ale jeśli lepiej wpatrzymy się w fabułę, tematem staje się dialog pomiędzy nieprzystającymi do siebie światami. To ważne dzisiaj – jeśli będziemy szukać przyczyn oddalenia, a to jest tematem spektaklu, przyczyn złości, jaka stała się wszechobecna, to może łatwiej będzie nam się pogodzić, wyeliminować język nienawiści. Taki obowiązek w tej chwili na nas spoczywa. Bardzo się cieszę, że mamy nowy musical oryginalny. Napisałem libretto, uwzględniając również wątek kręconego w 1927 roku filmu, bo to bardzo atrakcyjne dla fabuły. Powstała więc nowa opowieść. Muzyka lat dwudziestych, jaka wypełnia „Śpiewaka jazzbandu”, odległa jest od jazzu Marsalisów, Milesa Davisa, Tomasza Stańki. Wówczas jazz był czystą muzyką rozrywkową, bliżej tego, co nazywano „zgiełkiem”. To też jest inspirujące. Muzykę do naszego spektaklu, całkowicie nową, z nowymi piosenkami, bo nie wykorzystujemy filmowych, napisał Mariusz Obijalski, kompozytor, aranżer, producent, pianista jazzowy współpracujący m.in. z Voo Voo, Fiszem Emade Tworzywo, Moniką Borzym. Artysta z ogromnym doświadczeniem muzycznym, choć omal nowy człowiek w teatrze, z którym współpracowałem już przy produkcji „Blaszanego bębenka” w Teatrze Muzycznym Capitol, gdzie również napisałą całą muzykę oryginalną.

Autor: WOJCIECH KOŚCIELNIAK na motywach sztuki SAMSONA RAPHAELSONA „THE JAZZ SINGER”
Przekład techniczny: MARIA KOŚCIELNIAK, DAVID DOMISIEWICZ
Reżyseria: WOJCIECH KOŚCIELNIAK
Muzyka: MARIUSZ OBIJALSKI
Scenografia i kostiumy: ANNA CHADAJ
Choreografia: EWELINA ADAMSKA-PORCZYK
Reżyseria świateł: TADEUSZ TRYLSKI
Projekcje: ANNA KOŚCIELNIAK
Przygotowanie wokalne: TERESA WROŃSKA
Asystentka reżysera: MARTA PARZYCHOWSKA
Współpraca choreograficzna: KRZYSZTOF TYSZKO
Inspicjentka: BEATA SZARADOWSKA

OBSADA:

Adrianna Dorociak/ Irena Melcer – MARY
Kamil Krupicz/ Daniel „Czacza” Antoniewicz – JACK
Arkadiusz Borzdyński/ Renia Gosławska – TAPER
Paweł Tucholski/ Piotr Wiszniowski – KANTOR
Monika Chrząstowska/ Ewa Dąbrowska – SARA
Jerzy Walczak – LEE/JOACHIM
Henryk Rajfer/Wojciech Wiliński – JUDELSON
Joanna Przybyłowska – PANI GERSHON
Piotr Chomik – CLARENCE
Genady Iskhakov – GOLDSTEIN

WIERNI (CHÓR):

Ewa Dąbrowska, Grzegorz Kulikowski, Małgorzata Majewska, Sylwia Najah, Katarzyna Post, Henryk Rajfer, Joanna Rzączyńska, Izabella Rzeszowska, Agata Sierecka, Monika Soszka, Alina Świdowska, Małgorzata Trybalska, Maciej Winkler

JAZZMANI:

Ewelina Adamska-Porczyk, Adam Beta, Marek Bratkowski, Marzena Hovhannisyan, Sara Kaźmierska, Joanna Kierzkowska, Anna Pacocha, Krzysztof Tyszko, Nika Warszawska, Rafał Wiewióra, Tomek Ziółek

ORKIESTRA:

Piotr Iwański (pianino), Paweł Klin (gitara/banjo), Maciej Matysiak/Andrzej Zielak (kontrabas), Maciej Wojcieszuk/ Radosław Mysłek (perkusja), Bartosz Smorągiewicz/ Marcin Świderski (saksofon/klarnet), Piotr Szlempo (trąbka), Robert Żelazko (puzon)

Wojciech Kościelniak

– jeden z najwybitniejszych reżyserów teatru muzycznego w Polsce. W latach 2002-2006 był dyrektorem Teatru Muzycznego CAPITOL. W roku 2006 dyrektorem artystycznym 27. Przeglądu Piosenki Aktorskiej. W Capitolu zrealizował: „Kombinat” na podstawie utworów Republiki, „Operę za trzy grosze” Brechta/Weilla, show muzyczny „Gorączka” na podstawie przebojów Elvisa Presleya, „Mandarynki i pomarańcze” – poezję Juliana Tuwima z muzyką Leszka Możdżera, „West Side Story” Bernsteina oraz „Galerię” – piosenki Jacka Kaczmarskiego, „Scat, czyli od pucybuta do milionera” z muzyką Leszka Możdżera – pierwszy na świcie musical bez słów, „Steruj krwią swoją do oceanu spokoju – piosenki Marka Grechuty”, „Grę szklanych paciorków”, „Idiotę” wg powieści Fiodora Dostojewskiego, „Frankensteina”, „Tak jest – piosenki Jacques’a Brela”, „Mistrza i Małgorzatę” wg powieści Michaiła Bułhakowa, „Blaszany bębenek” wg Güntera Grassa.
W Teatrze Muzycznym w Gdyni wystawił m.in. polską prapremierę „Hair”, transoperę „Sen Nocy Letniej”, „Lalkę” i „Chłopów”. W Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu – „Ferdydurke”. W Teatrze im. J. Słowackiego wyreżyserował: „Ziemię obiecaną”, „Bracia Dalcz i s-ka”. W warszawskim Teatrze Syrena – musical „Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” i „Karierę Nikodema Dyzmy”.

Fotografie

Magdy Hueckel

„Ginczanka. Chodźmy stąd” – premiera Teatru Żydowskiego
(14 X, reż. Krzysztof Popiołek)

Spektakl o polsko-żydowskiej poetce dwudziestolecia międzywojennego, Zuzannie Ginczance, mogliśmy zobaczyć przedpremierowo 3 września podczas XIV edycji Festiwalu Singera. Premiera monodramu „Ginczanka. Chodźmy stąd” w reżyserii Krzysztofa Popiołka odbędzie się 14 października 2017 roku na scenie kameralnej im. Szymona Szurmieja przy ul. Senatorskiej, w tymczasowej siedzibie Teatru Żydowskiego. Kolejne pokazy 15 i 16 października. W tytułową rolę wciela się Ewa Dąbrowska. Na pianinie akompaniuje jej Andrzej Perkman.

„Ginczanka. Chodźmy stąd” – opis spektaklu: Opowieść – o czym? – o życiu i śmierci – kogo? – Zuzanny Poliny Gincburg czy Zuzanny Ginczanki? – opowieść o miłości czy o wojnie? – o życiu czy umieraniu?

Realizatorzy:
Reżyseria i adaptacja: Krzysztof Popiołek
Scenografia: Anna Wołoszczuk
Kostiumy: Piotr Popiołek
Wideo: Krzysztof Popiołek
Kompozytor: Dominika Świątek
Muzyka na żywo: Andrzej Perkman
Obsada: Zuzanna Ginczanka – Ewa Dąbrowska, dziewczynka – Zofia Młyńska / Sonia Vinyavskaya
Plakat: autorem plakatu jest Michał Szperling; zdjęcie pochodzi ze zbiorów Muzeum Literatury
Zdjęcia: Bartek Warzecha
Premiera: 14 października 2017 r.

„Nie boję się ogromu świata” – pisała mała dziewczynka któregoś ostatniego dnia lata, w jakichś ostatnich latach pokoju, w świecie pięknej przeszłości. To inicjujące zdanie rozpoczyna opowieść, której tytuł dałby się streścić w dwóch słowach: moje życie. Nie wie jeszcze, że będzie to brutalnie przerwana, niedokończona opowieść: o nieuczciwej śmierci, o przedwczesnym umieraniu. To otwierające zdanie wypowiada do nas z końca przedwojennej Warszawy. Już nie będzie takiego lata, już nie będzie takiego miasta i już nie będzie takiego świata. Kolejne miejsca, z których trzeba uciekać – Warszawa, Lwów, Kraków – staną się ciągiem nie tylko geograficznym. To przede wszystkim łańcuch stanów lękowych, przez które przechodzi Ginczanka. W spektaklu obserwujemy kondycję człowieka nieuchronnie zbliżającego się do własnego końca.

„Coś przyjdzie: miłość albo wojna” – pisze na długo przed 1939 rokiem. „Zdychasz, stara Europo”.  Nieustanne przeczucie nadciągającej katastrofy, poczucie, że może nas nie być, generuje pytania: jak pożegnać się ze światem, wiedząc, że nadchodzi koniec? Jakimi słowami zbudować schron na kartach literatury, żeby móc obronić siebie? I wreszcie, kiedy wszystko poprzednie się nie uda: jakimi słowami podsumować tę opowieść: moje życie.
A tak chciałoby się żyć. O sekundę, o milimetr dłużej…

 

 

Miejsce: Scena kameralna im. Szymona Szurmieja, Senatorska 35
tel.: (22) 850 64 35, kasa@teatr-zydowski.art.pl

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz
Warszawa, ul. Senatorska 35
http://www.teatr-zydowski.art.pl/

Komedia „Szabasowa dziewczyna” – premiera Teatru Żydowskiego.
(14 I 2017 r. w Klubie Garnizonowym)
14 stycznia Teatr Żydowski zaprasza na kolejną premierę poza dotychczasową siedzibą przy Placu Grzybowskim! Komedia „Szabasowa dziewczyna” w reżyserii Marcina Sławińskiego wystawiana będzie w dniach 14-16 stycznia i 10-12 lutego gościnnie w Klubie Dowództwa Garnizonu Warszawa.

Szabasowa Dziewczyna

Zakochany mężczyzna boi się ponownego związku. Zakochana w nim dziewczyna pragnie go, ale jest katoliczką, a on jest Żydem. Dramat? Nie. Raczej urocza, zabawna komedia romantyczna. Autorem „Szabasowej Dziewczyny” jest amerykański dramaturg Daniel Simon, o którym jego uczeń Woody Allen powiedział: „To, co wiem o komedii, nauczyłem się od Daniela”. Sztukę reżyseruje Marcin Sławiński, którego przedstawienia od lat bawią warszawską publiczność Kwadratu, Komedii i Capitolu. Sztuka „The Convertible Girl” jest prezentowana w ramach umowy zawartej z SAMUEL FRENCH, INC.

Autor: Daniel Simon
Reżyseria: Marcin Sławiński
Przekład: Janusz Tencer
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Agnieszka Kaczyńska
Asystent: Ernestyna Winnicka
Asystent scenografa: Maciej Chojnacki

Obsada: Piotr Chomik Policjant/Goniec/Jonasz Steinberg, Sylwia Najah Krystyna, Henryk Rajfer Rabin Rotszyld, Dawid Szurmiej Policjant/Goniec/Jonasz Steinberg, Marek Ślosarski Ron Goldman, Ernestyna Winnicka Pani Goldman, Maciej Winkler Rabin Silwerman, Wojciech Wiliński Rabin Hahn

Tytuł oryginału: „The Convertible Girl”
Data premiery: 14.01.2017 r.
Terminy popremierowe: 15-16 stycznia, 10-12 lutego 2017 r. (spektakle wystawiane są w dni powszednie o 19.00, w niedziele o 18.00)
Miejsce: Klub Dowództwa Garnizonu Warszawa 141A
Bilety: 40-60 zł
Rezerwacja biletów pod numerem tel.: (22) 526 20 34, (22) 526 20 32, (22) 850 64 50 lub 51

Biogram reżysera:

MARCIN SŁAWIŃSKI. Absolwent Wydziału Aktorskiego i Wydziału Reżyserii PWST w Warszawie, przez 10 lat aktor Teatru Narodowego, zajął się następnie wyłącznie reżyserią.
Zrealizował 100 spektakli w ponad dwudziestu polskich i zagranicznych teatrach. Reżyseruje niemal wyłącznie sztuki współczesne, specjalizuje się w komediach. Spod jego ręki wyszły polskie prapremiery takich szlagierów jak m. in. „Mayday”, „Okno na parlament”, „O co biega”, „Wszystko w rodzinie”, „Zbrodnie serca”, „Szalone nożyczki”, „Przyjazne dusze” czy „Mayday II” (w Kwadracie), a także „Mój przyjaciel Harvey”, „Pół żartem, pół sercem”, „Nie teraz, kochanie” i „Zwariowana terapia” (w Komedii) oraz „Dajcie mi tenora” i „Hawaje” w Capitolu. Reżyserował komedie Ayckbourne’a, Frayna, Shaeffera, Gombrowicza, Mrożka, a przede wszystkim – Aleksandra Fredry.
Poproszony o wymienienie najważniejszych spektakli, podaje debiutancką „Zamianę” Claudela w Teatrze Małym i „Spróbujmy jeszcze raz” Schisgalla z W. Zborowskim i P. Wawrzeckim, która rozpoczęła jego współpracę z Kwadratem, spektakle „peerelowskie” czy raczej „antypeerelowskie”: „Róbmy swoje”, „Mandat”, „Kompot”, „Nagi król” i „5 dni Lemuela Gulliwera”, a także „mądre komedie” – „Seksualne perwersje w Chicago” Mameta, „Sztukę” Y. Rezy, „Pokój stołowy, „Pokój Marvina”, „Klub cmentarny”, „Prawdę” i sztuki Wojciecha Tomczyka – „Komedia romantyczna”, „Zaręczyny” (2015) i oczywiście wielokrotnie nagradzany dramat „Wampir” z 2003 r.
Reżyserował operetki, spektakle teatru TV, Polskiego Radia i serial komediowy. Był kierownikiem artystycznym warszawskiego Teatru Kwadrat oraz łódzkiego Teatru Powszechnego. Za aktorstwem nie tęskni, o dyrektorowaniu nie marzy, uważa, że reżyserowanie w teatrze to najlepsze co mu się mogło w życiu zawodowym przytrafić.

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz

Plakat teatralny

Zdjęcia z prób

Reżyseria: Anna Smolar
Scenariusz i dramaturgia: Michał Buszewicz
Muzyka na żywo: Dominika Korzeniecka
Scenografia i kostiumy: Anna Met
Asystent reżysera: Paulina Lombarowicz
Obsada: Ryszard Kluge, Mariola Kuźnik, Joanna Rzączyńska, Izabella Rzeszowska, Malgorzata Trybalska, Jerzy Walczak

Aktorzy żydowscy

29 maja w Teatrze Żydowskim w Warszawie w ramach obchodów 65-lecia jego istnienia odbyła się premiera pt. „Aktorzy żydowscy” w reżyserii Anny Smolar. Spektakl ten, to fantazja na temat aktorów Teatru Żydowskiego. Zespołu o niejasnym statusie – bardziej „aktorzy”, czy bardziej „żydowscy”?

Aktorzy żydowscy to spektakl próbujący sportretować grupę o niejasnym statusie, w której zarówno słowo „aktorzy” jak i „żydowscy” bywa kwestionowane. Uwięzieni w nieustannym próbowaniu pierwszej sceny spektaklu, którego premiera od kilkudziesięciu lat nie ujrzała światła dziennego uciekają w opowieść o sobie, próbują zdefiniować paradoksy nie pozwalające im zrobić kolejnego kroku, uciec od etykiet i uproszczeń. Zamknięci w kapsule czasowej przemierzają kolejne momenty własnych historii, uwięzieni w przeszłości, ale i w oczekiwaniach stawianych im przez otoczenie. Nie widzą teraźniejszości, bo wiąże ich pamięć i konieczność pamiętania o przeszłości i kontekście miejsca. Próba uwolnienia się od pamięci jest herezją, powtarzanie tego samego – przekleństwem.
Szóstka aktorów prowadzi opowieści oparte na własnych życiorysach, doświadczeniach, wahaniach. Żaden z nich nie może jednak zagwarantować, że powie tylko prawdę. Ta fantazja oparta jest na osobistej opowieści, ale daleka od dokumentalnej prawdy. Zmyślenie bywa więcej warte, kiedy gwarancją jego prawdziwości staje się własna twarz. Ale czy twarz aktora może być wiarygodna? Dlatego mimo pozorów wiarygodności trzeba przyjąć założenie, że opinie postaci aktorów w spektaklu nie zawsze są opiniami aktorów grających w spektaklu.

Strona www: http://www.teatr-zydowski.art.pl/spektakl/aktorzy-zydowscy i http://www.teatr-zydowski.art.pl/wydarzenia/aktorzy-zydowscy-premiera.

Data premiery: 29 maja 2015 r.
Kolejne terminy: 30.05, 31.05, 09.06, 10.06
Miejsce premiery: Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz, Warszawa, Plac Grzybowski 12/16

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz
Warszawa, Plac Grzybowski 12/16
http://www.teatr-zydowski.art.pl/

Fotografia teatralna: Magda Hueckel

„DYBUK” Kleczewskiej w Żydowskim – 7-10 maja ostatnie pokazy!

Scenariusz sceniczny: Maja Kleczewska, Łukasz Chotkowski
Dramaturgia: Łukasz Chotkowski
Muzyka: Stefan Węgłowski
Scenografia, video, światło: Wojciech Puś
Kostiumy: Konrad Parol
Asystent reżysera: Jędrzej Piaskowski
Obsada: Marcin Błaszak, Piotr Chomik, Genady Iskhakov, Magdalena Koleśnik (gościnnie), Joanna Przybyłowska, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Izabella Rzeszowska, Wanda Siemaszko, Piotr Sierecki, Piotr Stramowski (gościnnie), Barbara Szeliga, Dawid Szurmiej, Gołda Tencer, Ewa Tucholska, Jerzy Walczak, Marek Węglarski.

W 1939 roku Warszawa była największym skupiskiem Żydów w Europie oraz ich drugim, po Nowym Jorku, skupiskiem na świecie. Getto warszawskie, w którym w 1941 roku uwięziono 450 tysięcy Żydów, zajmowało około 307 hektarów i pomimo niemal całkowitego unicestwienia trwale i dosłownie wtopiło się w tkankę miejską Warszawy. Musimy zawsze o nim pamiętać i ciągle o nim mówić. Musimy mówić o jego codzienności, kulturze, indywidualnych osobach, które tam mieszkały i umierały. To obowiązek nas, żyjących w miejscu, w którym dokonano masowej zagłady ludzkości.

Spektakl „Dybuk” oparty jest na należącym do klasyki dramatu żydowskiego tekście Szymona An-skiego, będącym jidyszowym „Romeo i Julią”, ludową legendą opowiadającą o duszy zmarłego ucznia jesziwy, wcielającej się w ciało ukochanej. Maja Kleczewska i Łukasz Chotkowski nadają tej historii szersze znaczenie, czyniąc z niej opowieść o złamanym przymierzu pomiędzy narodami i powracającej pamięci. W tym kontekście szczególnie istotna staje się historia i przestrzeń Teatru Żydowskiego, wybudowanego w centrum przedwojennej dzielnicy żydowskiej i na terenie dawnego Getta warszawskiego. Dramat An-skiego zostaje poszerzony o historie mieszkańców getta, a także ofiar i ocalałych z Holokaustu. Twórcy niemal dosłownie przywracają ich do życia, czynią widzialnymi, konfrontują współczesność z tymi, którzy odeszli, a trwale „przylgnęli” do nas – żyjących. Istotą spektaklu jest powołanie na scenie Życia, które z racji swojego pochodzenia zostało przerwane. W dobie wciąż powracającego zagrożenia ideologiami totalitarnymi i wojnami, musimy przypominać o zamordowanych, o ich Życiu, by historia kolejny raz nie zatoczyła koła.
UWAGA! Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych.

Fotogaleria:

17 kwietnia w Teatrze Żydowskim odbyła się premiera „Dybuka” na podstawie Szymona An-skiego w reżyserii Mai Kleczewskiej. Spektakl został doceniony przez krytyków, a premiera została rozpoczęła oficjalne obchody 65-lecia Teatru Żydowskiego. Najbliższe pokazy „Dybuka”, już ostatnie w tym sezonie, odbędą się w dniach 7-10 maja.

„I ciągle widzę ich twarze,
ustawnie w oczy ich patrzę —
ich nie ma, — myślę i marzę,
widzę ich w duszy teatrze. […]”
S. Wyspiański

Strona www: http://www.teatr-zydowski.art.pl/spektakl/dybuk
Terminy w maju 2015 r.: 07.05. (czwartek) g. 19.00, 08.05. (piątek) g. 19.00, 09.05. (sobota) g. 19.00, 10.05. (niedziela) g. 18.00
Miejsce premiery: Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz, Warszawa, Plac Grzybowski 12/16

Fotografia teatralna:

Ruchele wychodzi za mąż

Reżyseria: Jacek Papis
Tekst: Savyon Liebrecht
Przekład: Michał Sobelman
Scenografia: Alicja Kokosińska
Kostiumy: Diana Szawłowska
Muzyka: Hanna Klepacka
asystent kompozytorki: Ryszard Lubieniecki
Asystentka reżysera: Paulina Lombarowicz

Obsada:
Joanna Rzączyńska/Ewa Greś – Ruchele
Małgorzata Trybalska – Lea
Marcin Błaszak – Arele
Stanisław Brudny – Szlojme (gościnnie)
Włodzimierz Press – Staszek (gościnnie)

Savyon Liebrecht opowiada uniwersalną historię o pamięci i przebaczeniu, konflikcie pokoleń, który wynika z odmiennego stosunku rodziców i dzieci do historii i przeszłości. Autorka pokazuje, że przepracowanie wojennej traumy staje się niemożliwe z powodu braku odpowiedniego języka, zaś grzechy dorosłych stają się grzechami także młodego pokolenia.

Ruchele, tytułowa bohaterka dramatu, po latach samotności znajduje wreszcie mężczyznę swojego życia i ma zamiar wyjść za niego za mąż. Niespodziewanie na drodze do szczęścia staje tajemnica z odległej przeszłości… To bardzo kameralna historia, rozpisana na pięciu protagonistów, która mówi o tym, że nie możemy uciec od demonów przeszłości, ale musimy odważnie się z nimi zmierzyć. Mimo osadzenia w realiach współczesnego Izraela ma niezwykle uniwersalny wymiar.

Ruchele wychodzi za mąż według dramatu Savyon Liebrecht w reżyserii Jacka Papisa. Spektakl został dobrze przyjęty zarówno przez krytyków, doceniających nietypowy sposób podjęcia trudnego tematu tematu pamięci i przebaczenia, jak i publiczność, zachwyconą kreacją gościnnie występującego Stanisława Brudnego.

Czas trwania: 2 h (z przerwą)
Język spektaklu: polski
Miejsce: Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz, Warszawa, Plac Grzybowski 12/16
Strona www: http://www.teatr-zydowski.art.pl/spektakl/ruchele-wychodzi-za-maz
Premiera: 9 stycznia 2015 r.

Galeria fotograficzna. Marta Kuśmierz.

Plakat teatralny

Galeria postaci

Teatr Teka i Jeszcze chcę powiedzieć… w Teatrze Żydowskim

Scenariusz, reżyseria i choreografia: Ewa Tucholska i Tomasz Piątkowski

ONA – Ewa Tucholska i ON – Tomasz Piątkowski
oraz znakomici muzycy, którzy „wygrywają” klimat tamtych lat
– Krzysztof Jaszczak, Robert Kuśmierski i Marcin Fidos.

Teatr Teka w piątek 21 listopada zaprezentuje w Teatrze Żydowskim spektakl oparty na piosenkach z lat 20. i 30.

ONA i ON spotykają się. W jednym miejscu o tej samej porze. Z pozoru się nie znają, ale mówią o tym samym – o miłości, o rozstaniu, o tęsknocie, o wspomnieniach. Wyśpiewują swoje życie. Co ich łączy? Kim są dla siebie? Jak zakończy się ich spotkanie?
Piękne piosenki z lat 20. i 30. – „Tango Milonga”, „To ostatnia niedziela”, „Zimny drań”, „Cztery nogi”, „Upić się warto”, „Ach, te baby”, „Co nam zostało z tych lat” i wiele innych – wyśpiewane, wytańczone, wystepowane!

Rezerwacja biletów pod numerem (+48 22) 850 56 56; (22) 850 64 50 lub 51 i online bow@teatr-zydowski.art.pl

Data: piątek 21 listopada 2014 r. g. 19:00

Miejsce: Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie, Plac Grzybowski 12/16

Plakat teatralny

Adaptacja i reżyseria: Karolina Kirsz
Tłumaczenie: Danuta Sękalska
Scenografia i kostiumy: Anna Skupień
Kompozycja motywu przewodniego: Marcin Adamczyk
Czas trwania: 80 minut (bez przerwy)
Obsada: Andrzej Blumenfeld (gościnnie), Piotr Chomik, Sylwia Najah, Piotr Sierecki, Ernestyna Winnicka
Projekt plakatu: Adam Żebrowski

Amos Oz o adaptacji swojej powieści w Teatrze Żydowskim – „Dotknij wiatru, dotknij wody” (premiera 7-8 maja)

Amos Oz uznawany jest za najwybitniejszego żyjącego pisarza izraelskiego, wymienia się go jako jednego z faworytów do otrzymania literackiej Nagrody Nobla. 7, 8 i 27 maja w Teatrze Żydowskim w Warszawie zobaczymy adaptację sceniczną jego powieści „Dotknij wiatru, dotknij wody” w reżyserii Karoliny Kirsz.

Specjalnie dla widzów Teatru Żydowskiego pisarz przygotował krótki opis powieści, zapraszając tym samym gorąco do wybrania się na spektakl.
„Dotknij wiatru, dotknij wody” to ironiczna bajka o micie Żyda Wiecznego Tułacza, o miłości i poświęceniu, o odwiecznym twórczym niepokoju żydowskich intelektualistów, o Żydach i Polsce, o Żydach i nazistach, Żydach i Stalinie i wreszcie Żydach i Izraelu. Powieść w żartobliwy sposób dotyka, zacierając granice między komedią i tragedią, wiecznej miłości Żydów do słowa. Ale to przede wszystkim opowieść o mężczyźnie i kobiecie, którzy zdołali oprzeć się i wyjść cało z najpotworniejszej zbrodni w historii, a rozdzieleni na wiele lat połączyli się ponownie w Izraelu, gdzie dosięga ich kolejna wojna, przed którą chronią się, ale znów w fantastyczny sposób. Napisałem tę powieść w hołdzie dla wielu moich krewnych, których nigdy nie poznałem, bo nigdy nie dotarli do Izraela. Zostali zamordowani w Polsce, na Litwie i Ukrainie. To im w rzeczywistości poświęcona jest ta powieść. (Amos Oz)

Amoz Os

– jeden z najwybitniejszych izraelskich pisarzy; eseista i publicysta piszący w języku hebrajskim. Laureat wielu międzynarodowych nagród, m. in.: Nagrody Goethego, Nagrody Izraela oraz Nagrody Heinego. Jego opowiadania i powieści są tłumaczone na niemal wszystkie języki świata. Zadebiutował w 1965 roku tomem opowiadań „Tam, gdzie wyją szakale”. Ukazały się również: „Mój Michał”, „Aż do śmierci”, „Spokój doskonały ”, „Czarna skrzynka ”, „Poznać kobietę”, „Nie mów noc”, „To samo morze”, „Jak uleczyć fanatyka”, „Rymy życia i śmierci”, „Sceny z życia wiejskiego”, „Wśród swoich”.

Informacje o spektaklu:

„Dotknij wiatru, dotknij wody” – adaptacja sceniczna powieści „Touch the water, touch the wind” Amosa Oza
Premiera: 7, 8 maja 2014 r. o godz. 19.00 (scena na Dużej Scenie Teatru Żydowskiego); pozostałe terminy: 27 maja o godz. 19.00

Karolina Kirsz

– reżyserka „Dotknij wiatru, dotknij wody”. Ukończyła Wydział Reżyserii Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, Wydział Filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, a także Wydział Wiedzy o Teatrze w AT. Wyreżyserowała spektakle: „Zima w czerwieni” Adama Rappa w Teatrze Rampa/Scena Eksperymentalna w Warszawie, (Pierwsza Nagroda na XII Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym ZDARZENIA), „Pułapka” Tadeusza Różewicza w ramach cyklu „Studio in Progress” w Teatrze Studio w Warszawie, „Końce świata” Marca Beckera oraz „69” Igora Bauersimy (Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej i Ambasada Niemiec) a także kilkanaście czytań performatywnych w warszawskich teatrach (m. in. w Teatrze Studio, Teatrze Żydowskim, Powszechnym, Konsekwentnym). Obecnie jest asystentem na Wydziale Reżyserii w Akademii Teatralnej w Warszawie oraz przygotowuje się do pracy doktorskiej.

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie
Plac Grzybowski 12/16

Fotografia teatralna

 

Plakat teatralny: Adam Żebrowski

Portret pisarza

Scenariusz: Ryszard Marek Groński, Szymon Szurmiej, Gołda Tencer
Reżyseria: Szymon Szurmiej, Gołda Tencer
Scenografia: Ewa Łaniecka
Choreografia: Tomasz Tworkowski
Kierownik muzyczny: Janusz Tylman
Asystent reżysera: Barbara Szeliga

Obsada: Kamila Boruta, Ewa Dąbrowska, Małgorzata Majewska, Magdalena Majsterkiewicz, Iwona Pachońska, Jolanta Pankowska, Joanna Przybyłowska, Izabella Rzeszowska, Wanda Siemaszko, Monika Soszka, Barbara Szeliga. Alina Świdowska, Gołda Tencer, Małgorzata Trybalska, Helena Wilda, Ernestyna Winnicka, Marcin Błaszak, Rafał Dajbor, Waldemar Gawlik, Ryszard Kluge, Grzegorz Kulikowski, Mikołaj Müller, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Piotr Sierecki, Szymon Szurmiej, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Wojciech Wiliński, Piotr Wiszniowski.

„Kamienica na Nalewkach” – widowisko w Teatrze Żydowskim

Teatr Żydowski zaprasza na spektakl „Kamienica na Nalewkach”. To widowisko ukazujące codzienne życie Żydów zamieszkujących jedną z kamienic na słynnej przed wojną ulicy Nalewki.

Bohaterowie spektaklu są postaciami charakterystycznymi dla tamtych czasów, a podwórko kamienicy to ich mały świat, oddzielna i mieniąca się wszelkimi odcieniami życia galaktyka. Nalewki były dla Żydów tym czym dla Polaków jest Marszałkowska. Dzięki muzyce, pieśniom i piosenkom poznajemy kawałek tej wspólnej, polsko-żydowskiej przeszłości. Przemieszanie form oraz różnorodność stylów pozwala ukazać bohaterów jako ludzi nam współczesnych, obarczonych tymi samymi problemami, przeżywającymi identyczne radości, smutki i gniew.

Jest tutaj szkoła tańca i dobrych manier, są kłótnie plotkarek, wieczory szabasowe, można tu spotkać ulicznych śpiewaków i wybitnych muzyków podwórkowych kapel. Większość opowiadanych w spektaklu dowcipów, powiedzonek i przysłów wywodzi się z miejsc podobnych Nalewkom.

Czas trwania: 2h 35min (z przerwą)
Bilety: 50-60 zł
Rezerwacja biletów pod numerem (+48 22) 8506450, (+48 22) 8505656

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie, Plac Grzybowski 12/16

Plakat teatralny

Fotografia ze spektaklu

Scenariusz: Henryka Królikowska

Teksty piosenek: Maciej Wojtyszko
Reżyseria: Adam i Maciej Wojtyszko
Muzyka: Piotr Moss
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Scenografia i kostiumy: Ewa Łaniecka
Choreografia: Zofia Rudnicka
Reżyser światła: Ewa Garniec
Asystentka reżysera: Paulina Lombarowicz

Obsada:
Szlemiel – Jerzy Walczak, Dawid Szurmiej
Gronam – Henryk Rajfer, Piotr Wiszniowski
Karczmarz – Marek Węglarski, Maciej Winkler
Genendełe – Joanna Przybyłowska, Monika Chrząstowska
Jente – Ewa Dąbrowska, Izabella Rzeszowska
Mężczyzna – Rafał Rutowicz, Ryszard Kluge
Kobieta – Ewa Greś, Joanna Rzączyńska

Gołda Typisz – Gołda Tencer, Barbara Szeliga

Premiera bajki „O głupim karpiu, zdechłej kozie i trąbce, która gasiła pożary”
21 III 2014 r. w Teatrze Żydowskim

21 marca 2014 roku w Teatrze Żydowskim w Warszawie odbędzie się premiera bajki dla dzieci i dorosłych „O głupim karpiu, zdechłej kozie i trąbce, która gasiła pożary” w reżyserii Adama i Macieja Wojtyszków na podstawie bajek I. B. Singera. Muzykę do spektaklu przygotował Piotr Moss.

To bajka o mądrych ludziach z miasta Chełma, którzy potrafią każdą rzecz tak skomplikować, że staje się trudniejsza, niż była. Szlemiel, równocześnie mędrzec i głuptas, podejmuje kolejne wyprawy, które mają mu pomóc zrozumieć świat. Jeżeli jednak nie rozumie się Chełma, to czy można zrozumieć świat? Dużo śmiesznych pytań, na które są jeszcze śmieszniejsze odpowiedzi.

Premiera: 21 III 2014 r.
Kolejne spektakle: 22, 23, 25, 26 III 2014 r.

Bajka dla dzieci i dorosłych. Zapraszamy dzieci od lat 7.

Fotografia teatralna: A. Wencel

 

Plakat teatralny: Andrzej Pągowski

Fotografie z prób

 

Autor sztuki: Szolem Asz
Scenariusz i reżyseria: Andrei Muntéanu
Scenografia i kostiumy: Jan Polivka
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Konsultacja literacka jidysz: Barbara Szeliga, Jacob „KOBI” Weitzner
Obsada: Yankl (Jankiel) Henryk Rajfer, Sara (Sara) Joanna Przybyłowska, Rivka (Ryfka) Ewa Greś, Hindl (Hindl) Monika Chrząstowska, Manyka (Mańka) Małgorzata Majewska, Reyzl (Rejzl), Sylwia Najah, Shloime (Szlojme) Piotr Chomik, Reb Eli (Reb Eli) Piotr Sierecki, Basya (Basia) Izabella Rzeszowska, Soyfer (Skryba) Jerzy Walczak, A Yd (Obcy: Pobożny Żyd) Rafał Rutowicz, Di Blinde Yidene (Żydówka, Ślepa Na Jedno Oko) Ewa Dąbrowska, Kabtzunim (Biedacy i Klienci): Marcin Błaszak, Rafał Rutowicz, Marek Węglarski, Jerzy Walczak, Kol Fun Gojrl (Głos przeznaczenia) Gołda Tencer, Tojt Meidl (Nieżywa dziewczyna) Małgorzata Jankowska (statystka)

Bóg Zemsty w Teatrze Żydowskim

19 grudnia 2013 na Dużej Scenie Teatru Żydowskiego w Warszawie odbędzie się premiera pt. „Bóg zemsty” na podstawie dramatu Szolema Asza wg scenariusza i w reżyserii Andreia Muntéanu.

Sztuka dotyka tabu, uderza subtelną równowagą tradycyjnych żydowskich tematów z tematyką współczesną.

To będzie już drugie przedstawienie wyreżyserowane przez Andreia Muntéanu na podstawie tekstu tego kontrowersyjnego autora. Spektakl wystawiany będzie w języku jidysz z symultanicznym tłumaczeniem na język polski, angielski lub hebrajski – do wyboru.

Uwaga! Spektakl dla widzów od lat 16.

„Bóg zemsty” to jedno z najwybitniejszych osiągnięć dramatopisarskich Szolema Asza. Ten wielki, żydowski pisarz urodził się w Kutnie, niecałe sto kilometrów od Warszawy, a jest dziś w Polsce prawie całkiem zapomniany.
„Bóg zemsty” to sztuka zderzająca ze sobą tradycję i współczesność, penetrująca tematy, które do dziś pozostają tabu. Asz precyzyjnie skonstruował psychologię bohaterów dramatu i właśnie tropem tej psychologii podąża reżyser przedstawienia.

Jankiel, główny bohater sztuki, jest właścicielem kamienicy, którą zamieszkuje z rodziną. Ów pozornie przyzwoity obywatel i ojciec prowadzi w suterenie dom publiczny, do którego zostaje zwabiona przez jedną z prostytutek jego córka – Ryfka. Jankiel pilnuje, aby interes dobrze prosperował, ale nie zaniedbuje również spraw związanych z życiem wiecznym. W trosce o zbawienie Ryfki postanawia zamówić specjalny zwój Tory…

Sztuka, uznana za obsceniczną i obrażającą żydowską religię, wywołała swego czasu wielki skandal obyczajowy. Mimo to, odnosiła również międzynarodowe sukcesy.
Spektakl w Teatrze Żydowskim zrealizowany został przez Andreia Muntéanu, reżysera związanego z drugim w Europie repertuarowym Teatrem Żydowskim w Bukareszcie.
„Asz jest dość kontrowersyjnym autorem – mówi reżyser – ma zarówno krytyków jak i zwolenników, jego twórczość jest i kochana i nienawidzona. Chciałbym udowodnić, że twórczość Asza zdecydowanie zasługuje na naszą uwagę.”

Premiera: 19 grudnia 2013 r., godz. 19.00
Spektakle: 20 i 21 grudnia, godz. 19.00

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie, Plac Grzybowski 12/16

Plakat teatralny: Adam Żebrowski

Reżyser: Andrei Munteanu

Fotografia teatralna: Andrzej Wencel

„NOC CAŁEGO ŻYCIA”
Reżyseria i inscenizacja: Szymon Szurmiej
Scenariusz: Ryszard Marek Groński
Scenografia: Wojciech Jankowiak
Kostiumy: Marta Hubka
Opracowanie muzyczne: Teresa Wrońska
Choreografia i ruch sceniczny: Jan Szurmiej
Asystenci reżysera: Katarzyna Post, Wojciech Wiliński
Obsada: Marcin Błaszak, Piotr Chomik, Monika Chrząstowska, Ewa Dąbrowska, Waldemar Gawlik, Ewa Greś, Genady Iskhakov, Franciszek Jankowski, Ryszard Kluge, Grzegorz Kulikowski, Mariola Kuźnik, Małgorzata Majewska, Joanna Przybyłowska, Róża Katarzyna Post, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Joanna Rzączyńska, Izabella Rzeszowska, Piotr Sierecki, Monika Soszka, Barbara Szeliga, Jan Szurmiej, Alina Świdowska, Małgorzata Trybalska, Ewa Tucholska-Jaszczak, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Wojciech Wiliński, Ernestyna Winnicka, Piotr Wiszniowski

„Noc całego życia” to spektakl będący zapisem wspomnień Janusza Korczaka w ostatnią noc przed Zagładą. Obraz za obrazem, scena po scenie jak w filmie przed oczyma „Starego Doktora” przesuwa się całe jego życie.

DOKTOR K.: Zwrócono mi uwagę, że w nocy głośno mówię do siebie. To prawda, mówię. Pytam z coraz większą niecierpliwością: Żyłeś? Ile chlebów wypiekłeś dla ludzi? Ile zasadziłeś drzew? Ile ułożyłeś cegieł pod budowę, zanim odejdziesz? Ile przyszyłeś guzików? Ile, lepiej lub gorzej, wyprałeś zbrukanej bielizny? Komu i ile dałeś ciepła? Nie tylko zresztą pytam. Bywa, że napominam: Nie niszcz listów! Mało zajmują miejsca. Poblakłe fotografie, pokruszony kwiatek, różowa wstążeczka, zasuszony listek to przecież zaduma, pamiątka, wspomnienie. Różne wspomnienia: kojące i takie, które jak topielec wypływają z przeszłości.

„Noc całego życia” jest jednocześnie retrospektywną opowieścią i rachunkiem sumienia człowieka znajdującego się obliczu śmierci…

Czas trwania: 1:15
Premiera: 9 listopada 2012
Język spektaklu: polski
Bilety: rezerwacja biletów pod numerem (+48 22) 850 56 56 i online
http://www.teatr-zydowski.art.pl/

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie
Plac Grzybowski 12/16

Fotografia teatralna: Andrzej Wencel

Scenariusz i reżyseria: Lena Szurmiej
Muzyka: Teresa Wrońska
Obsada: Bella – Izabella Rzeszowska, Bestia – Piotr Chomik, Ojciec – Henryk Rajfer, Siostry – (Adela i Greta) – Joanna Rzączyńska i Małgorzata Trybalska, Książka – Katarzyna Post, Dzbanuszek – Mariola Kuźnik, Kandelabr – Marek Węglarski, Koń – statysta Jarek Staniszewski
Czas trwania: 90 min z przerwą

„Piękna i Bestia” po raz pierwszy spisana została przez Gabrielle-Suzane Barbot de Villeneuve w XVIII w. Wersja bardziej  uproszczona i bardziej znana do dziś, napisana została przez Jean-Marie Leprince de Beaumont, także w XVIII w. Baśń ta, jak każda inna, należąca do klasyki, ukazuje wady i zalety człowieka. Oprócz takich tematów jak egoizm, dobro czy miłość, uświadamia bardzo mocno problem nietolerancji inności. Pokazuje, że miłość i akceptacja zwyciężają strach i zamieniają Bestię w człowieka.

Strona spektaklu: http://www.teatr-zydowski.art.pl/spektakl/piekna-i-bestia

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie

Fotografia teatralna: A.Wencel

(więcej…)

„SKRZYPEK NA DACHU”

Reżyseria i choreografia: Jan Szurmiej
Scenografia: Wojciech Jankowiak
Kostiumy: Marta Hubka
Muzyka: Jerry Bock
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Przygotowanie wokalne: Małgorzata Hauszild
Obsada: Zespół Teatru Żydowskiego
Czas trwania: 3h 20min (z przerwą)

Światowej sławy musical Skrzypek na dachu swoją warstwą muzyczną jak i tematem zawierającym humanistyczne przesłanie przemawia do publiczności na całym świecie.
Za kanwę libretta posłużyła powieść Szołema Alejchema Dzieje Tewjego Mleczarza. Akcja rozgrywa się w 1905 r. w Anatewce, małym miasteczku na terenie Rosji carskiej, gdzie obok siebie żyją dwie społeczności – żydowska i rosyjska, które starają się nie wchodzić sobie w drogę. Historyczne tło akcji nawiązuje do rodzącego się komunizmu, rewolucji 1905 roku, a w finale do masowej emigracji ludności żydowskiej.
Tytułowy Tewje jest ubogim mleczarzem, obarczonym pięcioma córkami, które chce wydać za mąż. One jednak nie zgadzają się z propozycjami swatki i szukają związków opartych na miłości. Tewje raz po raz staje przed wyborem, co jest ważniejsze: życie zgodnie z tradycją czy szczęście córek. Tymczasem do Anatewki dociera wiadomość o konieczności opuszczenia przez wszystkich Żydów miasteczka.

Więcej informacji na stronie: http://www.teatr-zydowski.art.pl/spektakl/skrzypek-na-dachu?page=0%2C1

Rezerwacja biletów w Biurze Obsługi Widza pod numerem (22) 8506450, (22) 8506451 i online http://www.teatr-zydowski.art.pl/.
Telefon do kasy: 22 850 56 56.

Fanpage na Facebooku:
http://www.facebook.com/TeatrZydowskiimEsteryRacheliiIdyKaminskich

Teatr Żydowski im. Esery Rachel i Idy Kamińskich Centrum Kultury Jidysz
Plac Grzybowski 12/16
00-104 Warszawa

Fotografioa teatralna

Plakat teatralny

Reżyseria: Paweł Paszta
Scenariusz: Paweł Paszta
Scenografia: Honorata Dziadosz, Dorota Pabel
Muzyka: Teresa Wrońska
Obsada: Ewa Greś, Ernestyna Winnicka, Konrad Darocha, Michał Żerucha
Czas trwania: 1h 30min
Miejsce: Foyer Teatru Żydowskiego
Data premiery: 01.09.2012

„Koszałki Opałki” w reżyserii Pawła Paszty

Przedstawienie „Koszałki Opałki” w reżyserii Pawła Paszty miało swoją premierę w 2012 r. podczas IX edycji Festiwalu Singera.
„Koszałki Opałki” to muzyczny i humorystyczny spektakl powstały na podstawie felietonów młodego Janusza Korczaka pisanych pod pseudonimem Hen do satyrycznego magazynu „Kolce” z przełomu XIX i XX wieku. Przedstawienie w formie kabaretu literackiego z muzyką na żywo przenosi widza do starej Warszawy i przybliża prawdziwą warszawską atmosferę, poszukuje duszy miasta. Dzięki specyficznemu poczuciu humoru i piosenkom przedwojennym, spektakl gwarantuje dużo dobrej zabawy, a także odrobinę nostalgii i zadumy. „Koszałki Opałki” to unikalna szansa na poznanie rzadko prezentowanych tekstów Janusza Korczaka w brawurowym wykonaniu.

Język spektaklu: polski
Bilety: rezerwacja biletów pod numerem (+48 22) 850 56 56; (22) 850 64 50 lub 51 i online bow@teatr-zydowski.art.pl
Oficjalna strona: http://www.teatr-zydowski.art.pl

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie
Plac Grzybowski 12/16

Fotografia teatralna

Plakat teatralny

Scenariusz i reżyseria: Szymon Szurmiej
Scenografia: Izabela Chełkowska
Choreografia: Mariusz Bach
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Aranżacja: Michał Lamża, Krystian Segda, Teresa Wrońska
Obsada: Mariusz Bach, Marcin Błaszak, Monika Chrząstowska, Ewa Dąbrowska, Waldemar Gawlik, Ewa Greś, Genady Iskhakov, Ryszard Kluge, Grzegorz Kulikowski, Mariola Kuźnik, Beata Łapuk, Małgorzata Majewska, Sylwia Najah, Joanna Przybyłowska, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Izabella Rzeszowska, Monika Soszka, Barbara Szeliga, Szymon Szurmiej, Alina Świdowska, Gołda Tencer, Roksana Vykalyuk, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Helena Wilda, Wojciech Wiliński, Ernestyna Winnicka, Piotr Wiszniowski
Zespół muzyczny: Teresa Wrońska – fortepian, Marek Wroński – skrzypce, Dariusz Falana – klarnet, Krystian Segda – syntezator, Michał Lamża – konbtrabas, Tomasz Dziubiński – perkusja
Czas trwania: 2h 40min (z przerwą)

„PÓŁ ŻARTEM, PÓŁ SERIO”
Przedstawienie kabaretowo-muzyczne, oparte na tekstach przedwojennych autorów tej klasy, co Julian Tuwim, Marian Hemar, Jerzy Jurandot, Zdzisław Gozdawa, Wacław Stępień. Przedwojenne teksty mistrzów kabaretu zadziwiają aktualnością. Skecze, dowcipy i anegdoty przeplatają się z muzycznymi szlagierami, rewiowymi i estradowymi, skomponowanymi m. in. przez takie gwiazdy muzyki, jak Jerzy Petersburski, Henryk Wars czy Artur Gold.

Fotografia teatralna

Plakat teatralny

„MARIENBAD”
Na podstawie powieści Szolema Alejchema
(blogteatralny)

Reżyseria: Maciej Wojtyszko
Adaptacja: Henryka Królikowska-Wojtyszko
Muzyka: Jerzy Derfel
Choreografia: Emil Wesołowski
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Scenografia: Ewa Łaniecka
Reżyser światła: Ewa Garniec
Asystent reżysera: Henryk Rajfer
Obsada: Monika Chrząstowska, Ewa Dąbrowska, Waldemar Gawlik, Ewa Greś, Ryszard Kluge, Sylwia Najah, Małgorzata Majewska, Jan Prochyra, Joanna Przybyłowska, Ernestyna Winnicka, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Joanna Rzączyńska, Izabella Rzeszowska, Piotr Sierecki, Barbara Szeliga, Monika Soszka, Gołda Tencer, Małgorzata Trybalska, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Piotr Wiszniowski.
Premiera 22 lutego 2013r.

Pełna wdzięku proza Szołema Alejchema zaadaptowana na przedstawienie muzyczne to wybitna pozycja i niezwykle oryginalna. Przedstawienie o miłości, tęsknocie oraz wiecznie niespełnionych pragnieniach. „Marienbad czyli qui pro quo między dwoma miastami w listach i telegramach” to śpiewane kompozycje Jerzego Derfla.
Panie wyjeżdżają do uzdrowiska, żeby się poprawić, a panowie aby ubyć. Jednocześnie religijne żony, które znalazły się w europejskim kurorcie, błyskawicznie stają się nowoczesne. Mężowie natomiast robią wszystko, by uchodzić za pozbawionych zobowiązań kawalerów. Każdy stara się wypaść jak najlepiej wśród innych uczestników uzdrowiska.
Portret świata zamożnych Żydów z warszawskich Nalewek, pokazany z dobrotliwym humorem, wielką przenikliwością i talentem w dostrzeganiu detali.

Czas trwania: 2h 20 min (z przerwą)

Rezerwacja biletów pod numerem (+48 22) 850 56 56 i bow@teatr-zydowski.art.pl

Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich – Centrum Kultury Jidysz w Warszawie, Plac Grzybowski 12/16

KONTAKT DLA MEDIÓW
Joanna Bieguńska
Agencja Kostrzewa PR
joanna.biegunska@kostrzewapr.pl
tel. kom. 609104796

Fotografia teatralna: Andrzej Wencel

Plakat teatralny

Video / Trailer / Film

(blogteatralny)

Tytuł oryginału: Kafka Dances
Autor sztuki: Timothy Daly
Tłumaczenie: Lech Mackiewicz
Reżyseria: Lech Mackiewicz, Szymon Szurmiej
Scenografia: Jan Polivka
Kostiumy: Marta Grudzińska
Muzyka: Piotr Moss
Choreografia: Iliana Alvarado
Asystent reżysera: Ewa Dąbrowska
Obsada:
Franz Kafka – Piotr Sierecki
Ojciec/Herman – Marek Węglarski
Matka/Julia – Joanna Przybyłowska
Otla/Siostra – Katarzyna Post
Felicja/Panna młoda – Małgorzata Trybalska
Kafka zatańczy w Teatrze Żydowskim

„Kafka tańczy” – premiera 26 kwietnia

Spektakl „Kafka tańczy” został zainspirowany listami Franza Kafki do Felicji Bauer, napisanymi w trakcie ich krótkiej, lecz burzliwej znajomości. Autor dramatu, Timothy Daly, zainteresował się tematyką zmagań sztuki z życiem i życia ze sztuką. Napisał sztukę o artyście, który uczy się żyć i staje przed wyborem pomiędzy swoją twórczością a trudami codzienności i stara się dokonać wyboru.
W przypadku Franza Kafki odpowiedź mogła być tylko jedna…

Rolą panny młodej w sztuce „Kafka Dances” debiutowała Cate Blanchett w Sydney Theater Company i otrzymała za nią prestiżową australijską nagrodę teatralną dla najlepszej debiutantki. W Teatrze Żydowskim tę samą rolę odegra Małgorzata Trybalska, a w postać Franza Kafki wcieli się Piotr Sierecki.

Data premiery: 26 IV 2013 r.
Miejsce: Duża scena Teatru Żydowskiego (Plac Grzybowski 12/16)
Czas trwania: 2 h 20 min (z przerwą)

26 kwietnia 2013 r. w Teatrze Żydowskim odbędzie się premiera spektaklu „Kafka tańczy” w reżyserii Lecha Mackiewicza i Szymona Szurmieja. Spektakl triumfował na scenach teatralnych m. in. w Australii, USA, Francji, a teraz będziemy mieli okazję obejrzeć go w Warszawie.

Fotografia teatralna: Adam Hanuszkiewicz

(blogteatralny)

OBERŻA POD ZŁOTYM ROGIEM
Scenariusz: Szymon Szurmiej, Ryszard Marek Groński
Reżyseria: Szymon Szurmiej
Scenografia: Ewa Łaniecka
Kostiumy: Marta Grudzińska
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Aranżacja: Michał Lamża
Choreografia: Tadeusz Wiśniewski
Asystent reżysera: Ewa Greś
Obsada:
Liliana Cercel, Monika Chrząstowska, Ewa Dąbrowska, Ewa Greś, Mariola Kuźnik, Beata Łapuk, Małgorzata Majewska, Sylwia Najah, Joanna Przybyłowska, Izabella Rzeszowska, Monika Soszka, Barbara Szeliga, Alina Świdowska, Małgorzata Trybalska, Roksana Vikaluk, Ernestyna Winnicka, Marcin Błaszak, Piotr Chomik, Genady Iskhakov, Ryszard Kluge, Grzegorz Kulikowski, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Piotr Sierecki, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Wojciech Wiliński, Maciej Winkler, Piotr Wiszniowski.

Duża Scena
Teatru Żydowskiego w Warszawie

Zapraszamy Państwa na bal na Gnojnej – wyjątkową okazję do wysłuchania szlagierów: „U cioci na imieninach”, „Czy tutaj mieszka panna Agnieszka?”, „Umówiłem się z nią na dziewiątą”, „Ta mała piła dziś”. To wszystko przeplatane skeczami w stylu kabaretu „Qui Pro Quo”. Na scenie będzie można zobaczyć również „Zośkę wariatkę” pióra Juliana Tuwima.

Premiera: 29 kwietnia 2011

Plakat

REŻYSERIA, LIBRETTO I INSCENIZACJA: Jan Szurmiej
KIEROWNICTWO MUZYCZNE, KOMPOZYCJE I ARANŻACJE: Hadrian Filip Tabęcki
PIOSENKI I ICH TŁUMACZENIA: Wojciech Młynarski, Aleksander Rozenbaum, Andrzej Zaorski, Roman Kołakowski, Andrzej Ozga, Jan Szurmiej
CHOREOGRAFIA: Iliana Alvarado, Jan Szurmiej
SCENOGRAFIA: Wojciech Jankowiak
KOSTIUMY: Marta Hubka
PRZYGOTOWANIE WOKALNE: Teresa Wrońska
KOREPETYTOR WOKALNY: Michał Salamon
ASYSTENT REŻYSERA: Agnieszka Kamińska, Henryk Rajfer
OBSADA: Zespół Teatru Żydowskiego – Chrząstowska Monika, Dąbrowska Ewa, Greś Ewa, Kuźnik Mariola, Majewska Małgorzata, Najah Sylwia, Post Katarzyna, Przybyłowska Joanna, Rzączyńska Joanna, Rzeszowska Izabella, Soszka Monika, Szeliga Barbara, Paulina Lombarowicz, Świdowska Alina, Trybalska Małgorzata, Tucholska-Jaszczak Ewa, Winnicka Ernestyna, Vikaluk Roksana, Chomik Piotr, Błaszak Marcin, Gawlik Waldemar, Iskhakov Genady, Rajfer Henryk, Rutowicz Rafał, Sierecki Piotr, Walczak Jerzy, Węglarski Marek, Wiliński Wojciech, Winkler Maciej, Wiszniowski Piotr, Kulikowski Grzegorz, Kluge Ryszard, Szurmiej Jan, Świdowski Michał (statysta).

Musical ukazuje romantyczny świat bandyckiej Mołdawanki na początku XX w. Oparty jest na „błatnych pieśniach”, będących prostą opowieścią o uczuciach, miłości, honorze, zdradzie, zaprawiony knajackim poczuciem humoru. Powstał na motywach „Zmierzchu” oraz „Opowiadań Odeskich” Izaaka Babla, niedokończonego scenariusza filmowego pt. „Benia Król” i materiałów z archiwum policji carskiej Odessy.

Odessa była taka, jak Łódź. Ziemia obiecana dla wszystkich, którzy chcieli szybko się wzbogacić. Dla kupców eksportujących ukraińską pszenicę oraz dla handlarzy i przemytników korzystających z odeskiej strefy wolnocłowej. A także dla złodziei i bandytów, okradających przedstawicieli obu tych grup społecznych.

To był właśnie świat Beni Krzyka – legendarnego bandyty, króla żydowskich złodziei. Świat małych, najwyżej trzypiętrowych domów, podwórek zabudowanych najdziwaczniejszymi krużgankami, balkonami i werandami połączonymi drewnianymi, skrzypiącymi schodami. Mieszało się tu wszystko. To tu Benia Krzyk zdobywał sławę, wykonując pierwsze zadania odeskiego bandyty Froima Gracza, zanim został królem Mołdawanki, a potem całej Odessy…
Dźwięki muzyki żydowskiej, rosyjskich romansów, rumuńsko-besarabskich rytmów, turecko-kaukaskich brzmień, czy nostalgiczność kozackich pieśni ludowych tworzą oprawę dla odesskiego półświatka.

Fotografia teatralna: Andrzej Wencel

 

Słowo od reżysera Jana Szurmieja (więcej…)

(blogteatralny)

Bonjour Monsieur Chagall
Scenariusz i reżyseria: Szymon Szurmiej, Gołda Tencer
Asystent reżysera: Barbara Szeliga
Kierownictwo muzyczne: Teresa Wrońska
Scenografia: Marian Stańczak
Choreografia: Tadeusz Wiśniewski
Wizualizacja: Dawid Kozłowski, Krzysztof Ryniewicz
Zdjęcia: Marek Górecki
Obsada: Monika Chrząstowska, Ewa Dąbrowska, Joanna Przybyłowska, Gołda Tencer, Izabella Rzeszowska, Barbara Szeliga, Alina Świdowska, Ernestyna Winnicka, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Piotr Sierecki, Szymon Szurmiej, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Piotr Wiszniowski.

„Bonjour Monsieur Chagall” to barwne widowisko muzyczne oparte na utworach poetyckich oraz malarstwie Marca Chagalla. Przywołuje atmosferę świata Żydów ze Wschodniej Europy, w którym ten wybitny artysta wzrastał i dojrzewał. Plastyczne wizje malarza z Witebska ożywają w scenach pełnych nostalgicznego humoru, lirycznej muzyki żydowskiej, tańca oraz baśniowej atmosfery. Inspiracją do napisania scenariusza było osobiste spotkanie Szymona Szurmieja – dyrektora Teatru Żydowskiego i zarazem reżysera spektaklu – z Chagallem.

Szymon Szurmiej o swojej znajomości z artystą:

Rozmawiałem z Chagallem dwa razy w życiu. Raz, gdy skończył 90 lati zostałem zaproszony na jego urodziny, a drugi raz na jego 95-lecie. Byłem zaskoczony. Nie wiedziałem, że pisał wiersze po żydowsku. Myślałem, że cały wypala się w swoim malarstwie, którym był „opętany”. Żył wspomnieniami, tęsknił za minionym światem Żydów ze wschodniej Europy. Pochodził z bardzo biednej rodziny. Bella, jego żona, muza i największa miłość, była córką kupca. Zapytałem go, czy to siebie i ją malował na niebie z kozami, kogutem, zegarem, skrzypkiem na dachu. I jak to wszystko wymyślił.

Chagall popatrzył na mnie uważnie
– Jak to, wymyślił? Kiedy Żyd siedzi zamyślony i nie chwyta, co do niego mówią, mówi się: „Uuu, on siedzi na księżycu”. A gdy Żyd coś opowiada i macha rękami, żywo gestykuluje, to wniosek jest jeden: „Oho, on już lata nad dachami”.

Chagall po prostu w genialny sposób wykorzystał w swoim malarstwie potoczne wyrażenia żydowskie. Ale nie wszyscy potrafili to odczytać. Opowiadał, jak zwiedzał swoją wystawę w Izraelu w towarzystwie pierwszego premiera Ben-Guriona. Zapytał go:

– Jak się panu podoba, panie premierze?
– Wie pan co – odpowiedział premier – ja uważam, że Żydzi powinni pracować, a nie fruwać.

Współreżyserka spektaklu, Gołda Tencer, o spektaklu:

po trzydziestu latach odkryłam na nowo to przedstawienie, zmodyfikowałam je. Uważam, że należy pokazać część wielkiej kultury żydowskiej, która inspirowała malarza o światowej sławie. Jednocześnie uwspółcześniłam formę spektaklu, dodając inne utwory oraz ruchome obrazy multimedialne, aby przybliżyć dzisiejszemu widzowi wielką wartość malarstwa Chagalla.

Spektakl Bonjour Monsieur Chagall odniósł wielki sukces na festiwalu „Tysiąc lat historii Żydów” zorganizowanym w Lyonie w marcu 2009 r. oraz na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Żydowskich w Montrealu, który miał miejsce w czerwcu 2009 r.

Czas trwania: 1 h 40 min (z przerwą)

Język spektaklu: jidysz (symultanicznie tłumaczony na polski)

Fotografia teatralna: Marek Górecki

Plakat teatralny

Video, trialer. Fragment przedstawienia

Bonjour Monsieur Chagall extraits
(materiał nadesłany)

Fotografia teatralna: Jacek Barcz

(blogteatralny)

Tekst: Ryszard Marek Groński
Reżyseria: Maciej Wojtyszko
Muzyka: Jerzy Derfel
Scenografia: Ewa Łaniewska
Występuje: Ewa Dąbrowska
Czas trwania: 1 h (bez przerwy)

„Kobiety to lepsi mężczyźni” – prawdziwość tej starej mądrości potwierdza życie Ireny Sendlerowej – matki i opiekunki setek uratowanych dzieci. Dzięki niej ocalały, dostały szansę ratunku w dniach Holokaustu. Irena Sendlerowa współpracowniczka „ŻEGOTY” wyprowadzała je z warszawskiego getta, zaopatrywała w dokumenty, znajdowała dla nich dom, przynosiła nadzieję, o którą było tak trudno. Spektakl o bohaterskiej kobiecie składa się z epizodów, pozwalających zrozumieć ogrom podejmowanego ryzyka.
Śmiercią grozili jej nie tylko niemieccy okupanci, ale także swojscy szmalcownicy i rodzimi faszyści. Mimo zagrożeń pani Irena (pseudonim Jolanta) codziennie wypełniała swą misję. A później przez wiele lat milczała o własnych zasługach, nie czekała na zaszczyty i nagrody. Dziś wraca do nas, by przypomnieć, że „Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat”. A ona przecież uratowała wiele światów, wierząc, że będą lepsze niż ten, zachowany w pamięci.

Fotografia teatralna: J.Paliwoda

Scenariusz i reżyseria: Gołda Tencer

Konsultacja literacka: Ryszard Marek Groński
Scenografia: Izabela Chełkowska
Choreografia: Dorota Furman, Tomasz Tworkowski
Opracowanie muzyczne: Teresa Wrońska

Asystent reżysera: Małgorzata Trybalska
Obsada:

Ewa Dąbrowska, Adam Malecki, Joanna Przybyłowska, Henryk Rajfer, Rafał Rutowicz, Dorota Salamon, Monika Soszka, Barbara Szeliga, Szymon Szurmiej, Alina Świdowska, Gołda Tencer, Małgorzata Trybalska, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Ernestyna Winnicka, Wojciech Wiliński, Izabella Rzeszowska, Wanda Siemaszko, Waldemar Gawlik

Dla mnie bomba

Przewodnikiem po przedwojennej Warszawie jest stary subiekt, właściciel sklepu z płytami, gazetami i pamiątkami. Barwni goście jego antykwariatu przybliżą nam artystyczno-kawiarniany styl minionej epoki. Błyskotliwe żarty i anegdoty, piosenki wesołe oraz te, nad którymi unosi się lekka nutka nostalgii, przeniosą nas w tamten świat.

Przedstawienie kabaretowo-muzyczne przywołujące klimat przedwojennej Warszawy. A w nim – taniec, rewia, piosenki, skecze, żarty, anegdoty oraz hity najlepszych kabaretów.

Czas trwania: 2h 35min (z przerwą)

Fotografia teatralna: Jacek Barcz

 

Plakat teatralny

Żona króla Leara. Czarna komedia.
(blogteatralny)

Scenariusz: Paweł Binke
Reżyseria: Jerzy Gruza
Scenografia: Ewa Łaniecka
Muzyka: Teresa Wrońska
Asystent reżysera: Jadwiga Gryn
Obsada:
Mąż – Wojciech Wiliński / Szymon Szurmiej
Jego Żona – Izabella Olejnik / Barbara Dziekan
Młody Człowiek – Piotr Chomik
Gosia z „Gorącej Rity” – Izabella Rzeszowska/Jadwiga Gryn
Szefowa Castingu – Joanna Przybyłowska
Juror I – Rafał Rutowicz
Juror II – Piotr Chomik
Juror III – Ewa Dąbrowska
Sekretarka – Jadwiga Gryn
Gonerylla – Joanna Przybyłowska
Regana – Ewa Dąbrowska
Kordelia – Izabella Rzeszowska
Gloster – Piotr Chomik
Kent – Rafał Rutowicz

Żona króla Leara. Czarna komedia. to spektakl o bezrobotnym aktorze, upokarzanym nieustannym chodzeniem od castingu do castingu. Podjęty trud nie daje jednak efektu w postaci roli. Nagle sfrustrowany aktor podejmuje decyzję

– „jeszcze sięgnę po ten najwyższy temat, spontanicznie, bez zaplecza, bez teatru, lecz z ogromną, graniczącą z obłędem chęcią pracy nad rolą Leara”.

W tym momencie pojawia się Żona, początkowo sceptyczna, wpada na zwariowany pomysł zagrania Leara przez kobietę. Wiedziona przekonaniem, że na fali współczesnych eksperymentów teatralnych jest to idealna rola dla niej. Ustępuje jednak staremu aktorowi.

Mąż chorobliwie marzy o tym, aby chociaż raz jeszcze dostać „wielką rolę”, jednak okoliczności zmuszają go do grania w tanich reklamówkach. Podejmuje się tego, bo przecież musi z czegoś żyć. Kiedy pojawia się kolejna szansa, stawia się na casting.

Z przejęcia miesza tekst, który powinien zaprezentować jury, z głęboko w nim tkwiącym monologiem Leara. Przegrywa również ten casting. Dochodzi do niego brutalna prawda – świat już go nie potrzebuje. Jedyna myśl to samobójstwo…tak, ale teatralne, nie rzeczywiste.

„Czas – jak mówi Szekspir – to ogromne morze niewdzięczności”.

Fotografia teatralna: Andrzej Wencel

Fotografia teatralna: Piotr Gamdzyk

„Pieśń nad pieśniami”
(monodram)
(blogteatralny)

Reżyseria: Maciej Wojtyszko
Muzyka: Jerzy Derfel
Motyw muzyczny: Krzysztof Jakowicz (skrzypce), Andrzej Łukasik (kontrabas)
Obsada: Jerzy Walczak

Historia o sile fascynacji, która kształtuje życie. Bohaterów sztuki poznajemy jako dzieci, które skrępowane rodzinnymi więzami nie potrafią poradzić sobie z rodzącym się między nimi uczuciem. Po wielu latach spotykają się ponownie, by odkryć na nowo wagę dziecięcej fascynacji.
„Pieśń nad pieśniami” to opowieść o zagubionej treści życia, o tęsknocie za dziecięcymi marzeniami, ale także o tym, jak trudno odciąć się od swoich własnych korzeni. Spektakl jest adaptacją mało znanego opowiadania Szolema Alejchema.

Fotografia teatralna:

Plakat teatralny:

(blogteatralny)

Scenariusz: Katia Czarna
Reżyseria: Krzysztof Rzączyński
Obsada: Małgorzata Trybalska
Małgorzata Majewska
Joanna Rzączyńska
Czas trwania: 1 h (bez przerwy)
Język spektaklu: polski

„Wyzna(nie)” to spektakl o grupie kobiet, które zmagają się ze swoją przeszłością i żydowskimi korzeniami. Bohaterki sztuki, tak jak jej twórcy, urodziły się na przełomie lat 70. i 80. W liceum były przyjaciółkami. Łączy je jeszcze jedno: wszystkie są Polkami żydowskiego pochodzenia. Obiecały sobie, że 10 lat po maturze spotkają się na placu Grzybowskim. To już za chwilę. Każda z nich szykuje się do tego spotkania. Czy do niego dojdzie?
Każda próbuje rozliczyć swoje dotychczasowe życie, dokonać tytułowego wyznania. Opowiadają swoje historie w symultanicznych monologach. Ich losy potoczyły się bardzo różnie. Jedna wyjechała do Izraela i tam wyszła za mąż, druga jest silnie zaangażowana w ortodoksyjne środowisko żydowskie w Warszawie. Trzecia została dziennikarką i ze swoim pochodzeniem nie chce mieć nic wspólnego – do tej pory nie może poradzić sobie z tym, że o swoim żydostwie dowiedziała się dopiero po śmierci babki Żydówki.

Wszyscy są tuż po trzydziestce. O swojej pracy mówią, że jest głosem pokolenia, choć historia dotyczy trzech kobiet związanych ze środowiskiem żydowskim.

– Nie chcemy być postrzegani tylko przez pryzmat historii, chcemy być postrzegani jako ludzie żyjący tu i teraz. To nie jest spektakl o Holokauście ani o Marcu ’68 – mówi Krzysztof Rzączyński. – To spektakl o naszym pokoleniu, o przeżyciach związanych ze zmianą ustroju, zachłyśnięciem się wolnością i o problemie tożsamości, który jest taki sam niezależnie od tego, czy jesteśmy Polakami, Czechami, Francuzami, Żydami czy Cyganami. Co nie oznacza, że to spektakl wyłącznie dla 30-latków. – Te problemy dotyczą zarówno ludzi młodych, jak i ich rodziców – podkreśla reżyser.

Przedstawienie spodoba się zwłaszcza tym, którzy lubią teatr kameralny, zmuszający do myślenia, gdzie aktorzy są na wyciągnięcie ręki. Już sam tytuł zdeterminował jego formę. – To bardzo ascetyczna sztuka. Scenografia ogranicza się do krzeseł, chust i starej skrzynki ze zdjęciami.

Fotografia teatralna: P. Piluk

Joanna Rzączyńska

Joanna Rzączyńska,Małgorzata Trybalska, Małgorzata Majewska, fot.P.Piluk

Reżyseria, Scenografia, Adaptacja: Michał Zadara
Tłumaczenie: Monika Adamczyk-Garbowska i Chone Shmeruk
Muzyka: Asa Horvitz
Asystent Reżysera, Wideo: Łukasz Korczak
Kostiumy: Arkadiusz Ślęsicki
Światła: Artur Sienicki

Obsada: Monika Chrząstowska, Ewa Greś, Henryk Rajfer, Piotr Sierecki, Jerzy Walczak, Marek Węglarski, Ernestyna Winnicka, Piotr Wiszniowski,Teresa Wrońska

Spektakl „1666” jest adaptacją powieści „Szatan w Goraju” – pierwszej powieści Singera, wydanej w Warszawie w roku 1933.

„1666” opowiada o małym miasteczku na wschodnich kresach, którego mieszkańcy w roku 1666 uwierzyli w nadejście Mesjasza, co miało dla nich dość fatalne skutki. Inscenizacja Michała Zadary zachowuje humor i ironię tej gorzkiej powieści, pisanej w roku dojścia Hitlera do władzy. W spektaklu występują aktorzy teatru Żydowskiego, graną na żywo muzykę napisał nowojorski kompozytor młodego pokolenia Asa Horvitz.

Fotografia Teatralna Krzysztof Bieliński

Plakat Autor: Michał Zadara

Trailer/ Video / Film