Tag: Spektakle Teatru Ateneum

przekład – Jacek Poniedziałek
reżyseria – Bogusław Linda
scenografia – Jagna Janicka
światło – Katarzyna Łuszczyk
Obsada:
Julia Kijowska, Tomasz Schuschardt (gośc.), Paulina Gałązka, Bartłomiej Nowosielski, Katarzyna Łochowska, Ewa Telega, Tadeusz Borowski, Jan Janga Tomaszewski, Tomasz Kozłowicz, Szymon Milas (gośc.)
premiera – 27 lutego 2014, Scena Główna

TRAMWAJ ZWANY POŻĄDANIEM

Tennessee Williams

BOGUSŁAW LINDA PONOWNIE REŻYSERUJE W ATENEUM
„Tramwaj zwany pożądaniem” Tennessee Williamsa w reżyserii Bogusława Lindy. W rolach głównych zobaczymy Julię Kijowską, Paulinę Gałązkę, Tomka Schuschardta i Bartłomieja Nowosielskiego.
Akcja sztuki rozgrywa się w klimacie końca lat 40. XX wieku w Nowym Orleanie. Pod oknami mieszkania Stelli i Stanleya Kowalskich codziennie przejeżdża tramwaj, który zatrzymuje się na przystanku „Pożądanie”. Pewnego dnia wysiada z niego Blanche DuBois, starsza siostra Stelli…

Jest w tej sztuce coś, co stopniowo, coraz mocniej absorbuje widza, przytłacza go ciężkim, niepokojącym nastrojem. W końcu pozostaje wrażenie, spod którego niełatwo się uwolnić. Tramwaj zwany pożądaniem jest sztuką niezwykle sugestywną. Czy dlatego, że tak silnie nasycony jest jakimś panseksualizmem we wszelkich odmianach od brutalnej zwierzęcości do perwersji, seksualizmem przypominającym atmosferę książek Faulknera czy Caldwella i pokazanym jako główna siła biologiczna człowieka? Zapewne dlatego także. Ale nie tylko.

– pisał o sztuce Williamsa August Grodzicki.

Rolę zmysłowej Blanche, w spektaklu reżyserowanym przez Bogusława Lindę, zagra JULIA KIJOWSKA, która od bieżącego sezonu dołączyła do zespołu Teatru Ateneum i rolą tą debiutuje na tej scenie.

Prapremiera sztuki „Tramwaj zwany pożądaniem” odbyła się na Broadwayu w 1947 w reżyserii Elii Kazana, z mistrzowską obsadą: Marlon Brando, Jessica Tandy, Kim Hunter i Karl Malden. Sztuka okazała się niebywałym sukcesem. Szybko zawładnęła repertuarami teatrów na całym świecie. W 1949 w Londynie sztukę wyreżyserował Laurence Olivier, obsadzając w głównych rolach Bonara Colleana, Vivien Leigh i Renee Asherson.

W 1951 powstała słynna – nominowana do kilkunastu i zdobywczyni czertach statuetek Oscara – filmowa ekranizacja tej sztuki. Reżyserował Elii Kazan, główną rolę zagrała Vivien Leigh. Sztuka do dziś wystawiana jest na całym świecie. W historii Teatru Ateneum tytuł ten pojawił się na afiszu dwa razy: w maju 1958 w reżyserii Janusza Warmińskiego z Aleksandrą Śląską w roli Blanche i rok później w reżyserii Aleksandra Bardiniego, który w głównej roli obsadził Krystynę Bryl [Stanleya grał Roman Wilhelmi].

NASTASJA FILIPOWNA
według pomysłu ANDRZEJA WAJDY
adaptacja i reżyseria – Andrzej Domalik
scenografia – Marcin Stajewski
OBSADA:
GRZEGORZ DAMIĘCKI (Myszkin)
MARCIN DOROCIŃSKI (Rogożyn)
Premiera: 15 grudnia 2013r. Scena 61

Trwają próby do pierwszej premiery sezonu Teatru Ateneum – „Nastasji Filipowny” na motywach „Idioty” Fiodora Dostojewskiego – w adaptacji i reżyserii dyrektora Andrzeja Domalika. W rolach głównych wystąpi niezwykły duet aktorski: Grzegorz Damięcki i Marcin Dorociński.

„Idiota”, jak zresztą kilka innych powieści słynnego pisarza, był już adaptowany na polskie sceny, ale spektakl pod tytułem „Nastasja Filipowna” pojawił się w historii teatru tylko raz: w roku 1977 na scenie krakowskiego Starego Teatru wyreżyserował go Andrzej Wajda. W głównych i jedynych rolach wystąpiło dwóch aktorów, Jan Nowicki jako Rogożyn i Jerzy Radziwiłowicz jako książę Myszkin. Trzecią, niewidoczną bohaterką przedstawienia był trup tytułowej Nastasji Filipowny, byłej kochanki ich obu. Głośny ów spektakl został zaliczony do najwybitniejszych osiągnięć współczesnego teatru w Polsce i na świecie.
Andrzej Domalik skorzystał z pomysłu Wajdy, ale jego adaptacja, więc także projektowana inscenizacja, są niezależnym autorskim dziełem scenarzysty-reżysera. W roli fałszywego Chrystusa-„idioty”, księcia Myszkina, wystąpi Grzegorz Damięcki, w roli „miliardera w kożuchu”, mordercy Rogożyna – Marcin  Dorociński.

Będzie to rzecz o wielkiej miłości i równie wielkiej zdradzie, o okrucieństwie zazdrości i wszystkich innych „przeklętych problemach” duszy, z jakich słynie twórczość genialnego Rosjanina.
Nie należy się spodziewać, że będzie grzecznie i miło, bo nie będzie. Ale wielkość Dostojewskiego także w tym, że nie obiecując raju na ziemi, zajrzał w głąb ludzkiej natury jak nikt inny.

Fotografia teatralna

W PROGU CZYLI TAJEMNICA ZANIECHANYCH SPODNI
(Underneath the Lintel)
autor – Glen Berger
przekład – Hanna Szczerkowska
reżyseria – Bartek Konopka
występuje – Marian Opania
scenografia – Marcin Stajewski
prapremiera polska – 12 czerwca 2013
Teatr Ateneum – Scena 61

W PROGU CZYLI TAJEMNICA ZANIECHANYCH SPODNI
Definicja twórczości według Mariana Opani w debiucie teatralnym Bartka Konopki

Już 12 czerwca odbędzie się premiera monodramu amerykańskiego autora Glena Bergera
o intrygującym tytule „W progu czyli tajemnica zaniechanych spodni”. To sztuka napisana z niezwykłą wirtuozerią, została zaliczona do dziesiątki najlepszych sztuk 2001 roku w USA i do dziś jest grana na wielu scenach świata. W Ateneum ma swoją polską prapremierę.

Teatr Ateneum od wielu lat był miejscem spotkań różnych artystycznych osobowości.
Tym razem Marian Opania aktor filmowy i teatralny, który od ponad dwudziestu lat występuje na deskach Ateneum zaprosił do współpracy przy swoim osobistym monodramie Bartka Konopkę – filmoznawcę i reżysera filmów takich jak: „Lęk wysokości”, „Sztuka znikania” czy nominowanego do Oskara „Królika po berlińsku”. Będzie to debiut teatralny Konopki, który niedawno otrzymał prestiżowe wyróżnienie za swój scenariusz w Cannes.

„To fascynująca opowieść grana z sukcesami na Broadwayu i wielu scenach na świecie i fantastycznie nam się z Marianem Opanią nad nią pracuje.”

– komentuje na jednej z prób Konopka.

„Historia starego bibliotekarza, z którą się zmierzymy w spektaklu jest pretekstem do pokazania całej gamy pokiereszowanego losu ludzkiego, z jego wzlotami i upadkami, stosunkiem do wiary, życia, do drugiego człowieka, do rzeczy ostatecznych, lecz także do definicji twórczości. Już nie mogę się doczekać by skonfrontować to wszystko z publicznością”

– podsumowuje Opania.

Ten niezwykły duet zmierzy się z niełatwą sytuacją monodramu, zabierając widzów w niemalże detektywistyczną podróż po tajemniczym świecie emocji.

Plakat teatralny

(blogteatralny)

JA, FEUERBACH
Ich, Feuerbach
Tankred Dorst
Reżyseria: Piotr Fronczewski
Scenografia: Marcin Stajewski
Występują: Piotr Fronczewski, Grzegorz Damięcki, Maria Ciunelis
PREMIERA: 2 lutego 2012, Teatr Ateneum, Scena Główna

„Ja, Feuerbach” – niemal monodram – zawsze było popisem najwybitniejszych aktorów. W 1990 roku rolę tę zagrał Tadeusz Łomnicki, tworząc jedną ze swoich najlepszych kreacji. Dziś roli tej podejmuje się Piotr Fronczewski, godny następca Łomnickiego.

„Ja, Feuerbach” – głośna współczesna sztuka niemieckiego dramatopisarza i reżysera Tankreda Dorsta. Jej autor w przejmujący sposób przedstawia w niej dramat wybitnego aktora „starej daty”, który po latach przerwy postanawia wrócić na scenę (w tej roli Piotr Fronczewski). Jest to przenikliwa opowieść o sztuce zaczynania od początku – o dylematach i rozterkach każdego powrotu, który równie dobrze może być zwycięstwem, co klęską.

Fotografia teatralna: Bartek Warzecha

„BIAŁA LOKOMOTYWA”
(blogteatralny)

teksty: Edward Stachura muzyka: Jerzy Satanowski pomysł i reżyseria – Jerzy Satanowski występują: Jacek Bończyk, Wojciech Brzeziński, Mirosław Czyżykiewicz, Piotr Machalica, Jerzy Satanowski, Jan Janga Tomaszewski, Zbigniew Zamachowski. 26 listopada, godz. 19:00, Teatr Ateneum, Scena Główna.

ZBIGNIEW ZAMACHOWSKI, PIOTR MACHALICA i JACEK BOŃCZYK GOŚCINNIE W TEATRZE ATENEUM

26 listopada w Teatrze Ateneum niezwykła okazja dla fanów legendarnego tandemu Stachura-Satanowski: rozpisana na głosy męska opowieść wzbogacona o bezcenną korespondencję Edwarda Stachury do Jerzego Satanowskiego, „Biała lokomotywa”.

Artystyczna przyjaźń Stachury i Satanowskiego, którzy w latach 70. wyznaczyli osobny nurt poezji śpiewanej, to świetny materiał na widowisko teatralne. Z takiej właśnie inspiracji powstała „Biała lokomotywa”, nie tylko z niezapomnianymi tekstami Stachury w nowych aranżacjach Satanowskiego, a także z prywatną korespondencją poety i muzyka: listami czy kartkami z podróży. Utwory, które zawsze były doskonałym tworzywem dla interpretacji aktorskich, wykonają Jacek Bończyk, Mirosław Czyżykiewicz, Piotr Machalica, Zbigniew Zamachowski oraz aktorzy Teatru Ateneum – Wojciech Brzeziński i Jan Janga Tomaszewski. Aktorom towarzyszyć będzie sam Jerzy Satanowski oraz zespół muzyczny „Kameleon Septet” z gościnnym udziałem Sebastiana Aleksandrowicza i Grzegorza Lalka.

Przedstawieniu towarzyszyć będzie wystawa prac Maksymiliana Novàka-Zempolińskiego, którego ilustracje znalazły się w poświęconym korespondencji artystów wydawnictwie pt. „Biała lokomotywa” oraz na plakacie spektaklu.

Rezerwacja biletów: www.biletyteatrateneum.pl, tel. 22 6257330, 22 6253607

Promotor projektu: Adam Maciejewski/Art Intelligence

(blogteatralny)

Thomas Bernhard
SIŁA PRZYZWYCZAJENIA
(Die Macht der Gewohnheit)
przekład – Monika Muskała,
reżyseria – Magdalena Miklasz,
scenografia – Ewa Woźniak
Występują:
Caribaldi – wiolonczela – Krzysztof Gosztyła
Żongler – skrzypce – Dariusz Wnuk
Pogromca – pianino – Przemysław Bluszcz
Błazen – kontrabas – Mateusz Banasiuk
Wnuczka – altówka – Magdalena Koleśnik (PWST Kraków)

SIŁA PRZYZWYCZAJENIA Thomasa Bernharda w Teatrze Ateneum. Wielka sztuka o poszukiwaniu wielkości, po raz pierwszy w Polsce.

Gdzie przebiega dla artysty granica wyrzeczeń i walki z własną naturą? Czy bezwzględne dążenie do perfekcji, ma jeszcze coś wspólnego ze sztuką? Kiedy sztuka jest jeszcze sztuką? Kiedy twórczy trening zamienia się w rutynę?

Podobno rutyna pomaga człowiekowi zapanować nad czymś, co czasem określa się bałaganem życia. Jednak ta sama rutyna potrafi zabić prawdziwą sztukę – bo w sztuce liczy się mistrzostwo jak najdalsze od rutyny. Do mistrzostwa prowadzi jednak ciężka praca, choćby w postaci codziennych morderczych ćwiczeń. Wiedzą o tym najlepiej choćby muzycy, trenujący nie mniej niż sportowi wyczynowcy. Bohaterowie „Siły przyzwyczajenia” to cyrkowcy, a w cyrku, jak wiadomo, amatorzy i nieudacznicy nie mają racji bytu. Ich zawodowa harówka to jednak nic w porównaniu z tym, co gotuje im codziennie po pracy ich własny dyrektor, treser koni i miłośnik muzyki. Żongler, Pogromca i Błazen pod okiem tyrana wiolonczelisty ćwiczą do znudzenia i do zwariowania przecudny i słynny kwintet Schuberta Pstrąg. Starając się nie zauważać ani śmieszności własnych zachowań, ani grozy sytuacji. Czy mistrzostwo warte jest wielkich wyrzeczeń? Czy tyrania pracy nie prowadząca do upragnionych wyników ma sens? A może sztuka to ciągłe szukanie doskonałości – nigdy nieosiągalnej? „Siła przyzwyczajenia” to wielka sztuka o poszukiwaniu wielkości. A któż z nas nie chciałby choć przez chwilę znaleźć się na samym szczycie?

Thomas Bernhard

Thomas Bernhard uznawany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury niemieckojęzycznej, może z wyjątkiem rodzimej Austrii, gdzie wielu uważa go za oczerniającego własną nację. Proces o zniesławienie wytoczony przez jednego z przyjaciół, niekończące się skandale i w końcu zakaz publikowania własnych dzieł w Austrii do 2059 roku, wydany przez samego autora w testamencie (nie przestrzegany), mogą świadczyć tylko o tym, że jego spostrzeżenia na temat człowieka należą do niezwykle trafnych i wnikliwych. W Polsce jego twórczość rozpowszechnił Krystian Lupa. „Siła przyzwyczajenia” w Teatrze Ateneum jest polską prapremierą dzieła genialnego Austriaka.

POLSKA PRAPREMIERA: 10 listopada 2012, NAJBLIŻSZE SPEKTAKLE: 11, 13, 14, 15, 16 i 30 XI oraz 1, 2, 14, 15 i 16 XII 2012. Czas trwania: 2h 10 min (w tym przerwa)
Rezerwacja biletów: www.biletyteatrateneum.pl, tel. 22 625 73 30, 22 625 36 07

Fotografia teatralna: Bartek Warzecha

(blogteatralny)

SEN NOCY LETNIEJ
W. Szekspir;
tłumaczenie: Stanisław Barańczak
reżyseria: Bożena Suchocka
scenografia: Agnieszka Zawadowska
obsada: Agata Wątróbska (gościnnie), Anna Gorajska, Krzysztof Tyniec, Jan Matyjaszkiewicz, Bartłomiej Nowosielski, Jan Janga Tomaszewski, Grzegorz Damięcki, Tadeusz Borowski, Dariusz Wnuk i inni
premiera: styczeń 2012, Scena Główna

Złośliwy chochlik pomieszał narzeczeńskie pary. Nim się odnajdą we właściwych konstelacjach, będą musieli przejść cały trening miłości, łącznie z uczuciem zdrady, porzucenia, zawiedzionych uczuć, niespełnionych nadziei.
Ale po to jest komedia, żeby wszystko skończyło się dobrze, więc kochankowie trafią wreszcie na przeznaczone sobie połówki jabłka i komedię zwieńczy podwójne szczęście.

Sztuka uchodzi powszechnie za najpiękniejszą sztukę świata o nieporozumieniach, trudach, ale i cudzie miłości. Także o jej wielu wcieleniach, bo nie tylko dwie pary młodych są tu bohaterami. Letnia noc, która miesza wszystko ze wszystkim, kazała królowej lasu, skądinąd mężatce, zakochać się najpierw w chłopcu, potem w ośle. Osioł był przebranym krawcem, który też wziął udział w komedii omyłek. Ale i ten wątek skończył się dobrze, bo Szekspir postanowił być łaskawy wobec swoich bohaterów.
„Sen nocy letniej” to czarodziejstwo teatru. Aktorzy Ateneum pod przywództwem Bożeny Suchockiej robią wszystko, żeby to czarodziejstwo udzieliło się widzom.

Fotografia teatralna: Bartek Warzecha

(blogteatralny)

LA BOHEME
reżyseria: Andrzej Domalik, kier. muzyczne: Wojciech Borkowski, światło: Mirosław Poznański, choreografia: Krzysztof Tyniec, występują: Anna Gorajska, Katarzyna Łochowska, Dorota Nowakowska, Marzena Trybała, Grzegorz Damięcki, Krzysztof Gosztyła, Marek Lewandowski, Bartłomiej Nowosielski, Andrzej Poniedzielski, Krzysztof Tyniec

Kelnerka czy elegancka dama, poeta czy barman – każdy z nich ma do opowiedzenia chwytającą za gardło historię. Każda, osnuta jest na kanwie któregoś z wielkich hitów piosenki francuskiej. Oto esencja spektaklu „La Boheme” w Teatrze Ateneum.

W „Cafe l‘athenée” spotyka się wyjątkowa galeria postaci. Każdy z nich ma swoją opowieść. Słuchając ich, poczuć można tragizm piosenek Edith Piaf, finezję ballad Jacquesa Brela, wirtuozerski czar Charlesa Aznavoura, uwodzącą melancholię Joe Dassina. Będzie dowcipnie, do śmiechu, do łez.

Przekładu utworów, które usłyszymy w spektaklu „La Boheme” dokonali Wojciech Młynarski i Andrzej Poniedzielski. Będą to m.in. „Kochankowie jednego dnia” (Les Amants d’un jour) i „Pod niebem Paryża” (Sous Le Ciel De Paris) Edith Piaf w wykonaniu Anny Gorajskiej, „Nie opuszczaj mnie” (Ne me quitte pas) Jacquesa Brela oraz „Jeśli tylko zwykłe pa” (Et si tu n’existe pas) Joe Dassina w interpretacji Andrzeja Poniedzielskiego, „Cukierki dla panienki mam” (Les bonbons) Brela, tym razem w wykonaniu Grzegorza Damięckiego, C’est si bon (C’est si bon) Angela Duranda duetu Marek Lewandowski i Bartłomiej Nowosielski, „Padam padam” Edith Piaf i „Ty” (Tous Les Visages de l’Amour) Charlesa Aznavoura, które zaśpiewa Marzena Trybała czy tytułowe „La Boheme” (również Aznavoura), w wykonaniu Krzysztofa Gosztyły. Wszystko to, jak w każdym szanującym się lokalu, do muzyki granej na żywo.

Przedstawienie powstało na kanwie spektaklu sylwestrowego „Paryż (o) północy”, który spotkał się z wielkim aplauzem publiczności Teatru Ateneum. Zobaczymy w nim m.in. dodatkowych aktorów i nowy ruch sceniczny opracowany przez debiutującego w roli choreografa Krzysztofa Tyńca. Spektakl wyreżyserował dyrektor artystyczny Teatru Ateneum, Andrzej Domalik.

Spektakl „La Boheme” jako pierwszy pokazany zostanie w cyklu „Muzyczne Ateneum”, teatr postanowił bowiem nazwać oficjalnie to, o czym mówi się od dawna, ale niezbyt śmiało, otwarcie i głośno. „Muzyczne Ateneum” to logo, którym od tej pory teatr sygnować będzie przedsięwzięcia „teatru przy muzyce” w swoim repertuarze.

Tradycje muzyczne Ateneum ma niezwykle bogatą, chociaż nie jest łatwo powiedzieć, kiedy się wszystko zaczęło. Nie byłoby „Muzycznego Ateneum” gdyby nie wyborny zespół aktorski, który wymieniać by długo: Magdalena Zawadzka, Piotr Fronczewski, Krzysztof Gosztyła, Katarzyna Łochowska, Marian Opania, Krzysztof Tyniec, Agata Kulesza, Dorota Nowakowska, Marzena Trybała, Anna Gorajska, Artur Barciś, Grzegorz Damięcki. Nie byłoby „Muzycznego Ateneum” gdyby nie Wojciech Młynarski – ojciec chrzestny kabaretowej Sceny na Dole Teatru Ateneum. Z jego nazwiskiem łączą się takie repertuarowe hity jak np. „Brel” i „Hemar”. W ostatnich sezonach spektakle muzyczne owładnęły również i dwie pozostałe sceny. Na Głównej scenie zagrano m.in.: „Stacyjkę Zdrój”, a jest to „La Boheme”.

Fotografia teatralna: Bartek Warzecha

KASTA LA VISTA

(blogteatralny)

reżyseria i scenariusz: Ewelina Pietrowiak, na podst. sztuki „Cochons d`Inde” Sebastiena Thiery’ego,
tłumaczenie: Bartosz Wierzbięta
obsada: Artur Barciś (Pracownik Banku), Krzysztof Tyniec (Klient), Marzena Trybała (Kobieta), Maria Ciunelis (Matka), Elżbieta Kępińska (Staruszka)

„Kasta La Vista” to komedia absurdu rozgrywająca się w znanej wszystkim scenerii wnętrza banku. Jacek Kraft (Krzysztof Tyniec) to odnoszący sukcesy agent nieruchomości. Pewnego dnia przychodzi do banku, aby wypłacić pieniądze. Nieoczekiwanie pojawiają się kłopoty z realizacją transakcji. Z pozoru błaha sprawa przeradza się w poważny problem. Jacek przestaje być panem własnych pieniędzy… i życia. Zaczyna się ryzykowna gra, a pracownik banku (Artur Barciś) i Senior Manager Oddziału Rachunkowości Detalicznej (Marzena Trybała), bynajmniej nie palą się do pozytywnego rozpatrzenia sprawy…

Absurdalna komedia Teatru Ateneum „Kasta La Vista” z Arturem Barcisiem i Krzysztofem Tyńcem.

Fotografia: Marcin Wegner

Nagrody

• Nagroda Główna i Nagroda Publiczności – V Katowicki Karnawał Komedii (luty 2012)
• Nagroda za reżyserię dla Eweliny Pietrowiak – XV Ogólnopolski Festiwal Komedii Talia’2011 (październik 2011)
• Nagroda aktorska dla Elżbiety Kępińskiej – XV Ogólnopolski Festiwal Komedii Talia’2011

Na  V Katowickim Karnawale Komedii, sztuka „Kasta La Vista” w reżyserii Eweliny Pietrowiak otrzymała Nagrodę Publiczności. Impreza, w ramach której przedstawiono kilkanaście spektakli z całej Polski, odbyła się w dniach 27 stycznia-5 lutego 2012 na scenach Teatru Korez i Teatr Śląskiego w Katowicach.
Przypomnijmy, że w październiku ubiegłego roku „Kasta La Vista” zdobyła dwie nagrody na XV Ogólnopolskim Festiwalu Komedii Talia’2011. Trafiły one do Elżbiety Kępińskiej – aktorki wcielającej się w rolę Staruszki oraz do reżyserki Eweliny Pietrowiak.

„Shitz” wg sztuki „Szic” Hanocha Levina

tłumaczenie: Michał Sobelman
reżyseria: Artur Tyszkiewicz
scenografia: Jan Kozikowski
muzyka: Michał Kwiatkowski i Jacek Grudzień
obsada: Wiktor Zborowski, Marzena Trybała, Wiktoria Gorodeckaja (gościnnie), Wojciech Brzeziński

premiera: 13 listopada 2011, Scena Główna

O spektaklu:

Shitz, pierwsza premiera Teatru Ateneum za kadencji dyrektora artystycznego Andrzeja Domalika, to bezpruderyjna komedia na podstawie sztuki Hanocha Levina w reżyserii Artura Tyszkiewicza.

Sztuka jest śmieszna i miejscami okrutna. Hanoch Levin, mistrz przewrotnego dialogu, bezlitośnie dobiera się do wielu złudzeń człowieka na swój temat. Bo wszystko, jak się okazuje, można kupić i sprzedać. Pytanie, ile uda się utargować. A szczęście? Szczęście leży gdziekolwiek, byle umieć szukać.

W rolach głównych występują Wiktor Zborowski jako pragnący za wszelką cenę wydać córkę za mąż żydowski Ojciec, Marzena Trybała jako równie mocno pragnąca tego samego Matka, Wiktoria Gorodeckaja (gościnnie) jako niezbyt urodziwa Córka i Wojciech Brzeziński jako bystry Kandydat Na Męża.
„Shitz” to bezpruderyjny song o stereotypach: małżeńskich, rodzicielskich, miłosnych. O żądzy posiadania dóbr materialnych wypierających moralność i życie duchowe. Usłyszymy wiele piosenek, a przy niektórych będziemy się rumienić…

O plakacie

Plakat do spektaklu zaprojektował Mariusz Filipowicz.

Mariusz Filipowicz (1974) studiował malarstwo i grafikę na ASP w Gdańsku i Warszawie (dyplom z Grafiki Projektowej w pracowni prof. Rosława Szaybo). Autor plakatów m.in. dla Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych, Opery Na Zamku w Szczecinie, Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, kilku teatrów i innych instytucji kulturalnych oraz fundacji.

Fotografia teatralna: Bartek Warzecha

Na zdjęciach: Marzena Trybała, Wiktoria Gorodeckaja, Wiktor Zborowski, Wojciech Brzeziński.

(materiał nadesłany)