Na deskach Teatru Polskiego po raz pierwszy w tym sezonie ZWIASTOWANIE – jeden z najważniejszych francuskich tekstów dramatycznych XX wieku w opracowaniu wybitnego estońskiego reżysera Lembita Petersona.
Reżyseria: Lembit Peterson
Dekoracje i kostiumy: Pille Jänes
Muzyka: Marius Peterson
Występują: Dominik Łoś, Lidia Sadowa, Jerzy Schejbal, Marta Kurzak, Halina Łabonarska, Tomasz Błasiak, Antoni Ostrouch, Marta Alaborska, Ewa Domańska, Joanna Halinowska
Anne Vercors, głowa rodziny, zarządca dobrze prosperującego gospodarstwa Combernon, ku zaskoczeniu wszystkich opuszcza dom, by wyruszyć w samotną pielgrzymkę do Jerozolimy. Wiedząc, że może nigdy nie wrócić, oddaje swą starszą córkę Wiolenę, wraz z dorobkiem całego życia, przybranemu synowi Jakubowi Hury. Czy losy rodziny Anne ułożą się tak, jak sobie tego życzył? Czy też Bóg powołał ich do innego życia?
ZWIASTOWANIE, którego akcja toczy się w średniowiecznej Francji, to poetycka opowieść o naturze wiary, o zaufaniu do Boga i ludzi, a także – o powołaniu, które może odmienić życie, jeśli potrafimy je dostrzec i zaakceptować. Chęć realizacji woli Boga wiąże się w przypadku bohaterów dramatu z rezygnacją z własnych marzeń, planów i tego, co najbardziej kochają.
Pomysł wystawienia „Zwiastowania” narodził się w 1986 roku, kiedy po raz pierwszy zetknąłem się z tekstem. Kiedy przyjąłem katolicyzm, z zapałem poszukiwałem literatury związanej z moimi nowymi przekonaniami, dzieł autorów chrześcijańskich i przede wszystkim katolickich, inspirowanych, podobnie jak ja, naukami apostołów. Pamiętam, że na początku, wiele zagadnień ze „Zwiastowania” było dla mnie niezrozumiałych, tajemniczych. Wielokrotnie czytaliśmy tekst ze studentami, był gęsty od znaczeń, wywarł na nas bardzo silne wrażenie. Wszyscy słuchali w skupieniu i ciszy, niektórzy płakali. Długo bałem się wystawienia „Zwiastowania”, myślałem, że nie znajdę odpowiednich aktorów (zwłaszcza do roli Piotra z Craon). Mój strach wynikał z wielkiego szacunku, jaki żywiłem wobec wzniosłej, sakralnej tematyki tekstu, ale też obawiałem się reakcji estońskiego społeczeństwa, nie wiedziałem, jak publiczność w Estonii przyjęłaby sztukę.
Głównym tematem sztuki jest dla mnie boskie powołanie i to, jak ludzie je rozumieją. Wszystkie postaci w dramacie dają świadectwo, że Zbawiciel żyje – to bardzo silne świadectwo, wystawione przez autora poprzez jego bohaterów.
Lembit Peterson
