Druga Kobieta

Opublikowano Brak komentarzy do Druga Kobieta
plakat teatralny TR Warszawa

Reżyseria: Grzegorz Jarzyna
Adaptacja i scenariusz: Zofia Gołąbek
Tekst wewnętrznej sztuki teatralnej: Maciej Pisuk
Scenografia: Chasper Bertschinger
Kostiumy: Anna Nykowska
Muzyka: Jacek Grudzień oraz Piotr Domiński, Dominika Kotarba
Reżyseria światła: Felice Ross
Wideo projekcja: Bartek Macias
Obsada: Roma Gąsiorowska, Maria Maj, Agnieszka Podsiadlik, Danuta Stenka, Danuta Szaflarska, Justyna Wasilewska, Jan Dravnel, Roman Gancarczyk, Rafał Maćkowiak, Dawid Ogrodnik, Lech Łotocki, Sebastian Pawlak, Adam Woronowicz.

Spektakl grany w TR Warszawa, ul. Marszałkowska 8:

DRUGA KOBIETA – NOWY SPEKTAKL GRZEGORZA JARZYNY

Druga Kobieta to tytuł najnowszego spektaklu Grzegorza Jarzyny, który już w kwietniu zobaczymy na scenie TR Warszawa. Przedstawienie inspirowane scenariuszem filmu „Opening Night” Johna Cassavetesa to historia osobistej i zawodowej konfrontacji z problemem upływu czasu, a także relacji między sztuką a życiem. W roli głównej wystąpi Danuta Stenka a w pozostałych rolach zobaczymy Romana Gancarczyka, Adama Woronowicza, Romę Gąsiorowską, Agnieszkę Podsiadlik, Justynę Wasilewską, Rafała Maćkowiaka, Dawida Ogrodnika, Marię Maj, Jana Dravnela, Lecha Łotockiego, Sebastiana Pawlaka oraz Danutę Szaflarską. Premiera odbędzie się w TR Warszawa 24 i 25 kwietnia, natomiast od 12 kwietnia ruszą pokazy przedpremierowe.

TR Warszawa od lat szuka inspiracji we współczesnym kinie. Takie spektakle jak „Uroczystość”, „Solaris. Raport”, „Wiarołomni”, „Anioły w Ameryce”, „T.E.O.R.E.M.A.T.” czy „Nosferatu” wprost lub pośrednio nawiązywały do głośnych tytułów filmowych. „Opening Night” („Premiera”) Johna Cassavetesa, na którym oparty jest nowy spektakl Grzegorza Jarzyny „Druga kobieta” to dzieło wyjątkowe w światowej kinematografii. Nakręcony w 1977 roku, jest osobistą wypowiedzią niezależnego amerykańskiego filmowca na temat sztuki i jej relacji z rzeczywistością.

Film opowiada historię starzejącej się aktorki, Wiktorii (Danuta Stenka), która nie chce się pogodzić z rolą wyznaczoną jej w życiu i na scenie. W wystawionej na Broadwayu sztuce „Druga kobieta” ma zagrać bohaterkę przechodzącą menopauzę, lecz ze wszystkich sił broni się przed tym zadaniem. Boi się, że sukces w tej roli będzie jej osobistą kapitulacją przed destrukcyjnym działaniem czasu. Jej bunt jest próbą zatrzymania czasu, ale też ucieczką przed prawdą o sobie. Aby zrozumieć i zaakceptować siebie, musi wyzwolić się z narzuconej roli, teatralnej i życiowej. Musi zabić w sobie nastolatkę, którą kiedyś była, a która powraca do niej w postaci zmarłej tragiczne młodej wielbicielki. Ceną będzie załamanie nerwowe, nagrodą – samoświadomość i szansa na nowe życie.

W tej wielowarstwowej narracji nigdy nie wiemy do końca co jest grą, a co dzieje się naprawdę. Fikcja przenika się z rzeczywistością. Partnerem Wiktorii na scenie jest jej były partner życiowy, Adam (Adam Woronowicz), ich konflikt z realnego życia przenosi się do dramatu, a sytuacje ze sztuki znajdują rozwinięcie za kulisami. W filmie role obojga zagrali Cassavetes i jego żona, Gena Rowlands, co tworzyło dodatkowe piętro prawdy i zmyślenia.

Siłą „Opening Night” jest wciąż aktualny problem stosunku do wieku i starości. Ta historia mówi o determinacji kobiety, która walczy o prawo do życia i szczęścia wbrew kulturowym stereotypom związanym z wiekiem. Dziś lęk przed wykluczeniem z powodu wieku jest jeszcze większy niż w czasach kiedy Cassavetes kręcił swój film. Zwłaszcza w takich krajach jak Polska, gdzie tradycyjne role społeczne kobiet i mężczyzn nie zmieniły się mimo modernizacji i emancypacji, a komercja doprowadziła kult młodości do absurdu.

„Wszyscy chcą być kochani. Wszyscy muszą być kochani. Cały świat. Każdy chce być kochany. Gdy miałam 18 lat, mogłam wszystko. Było tak łatwo. Wszystkie moje emocje były na wierzchu. Teraz mi jest coraz trudniej i trudniej porozumiewać się z ludźmi” – mówi główna bohaterka w otwierającej scenie „Drugiej kobiety”.

Drugim istotnym tematem zarówno w filmie jaki i w przedstawieniu Jarzyny jest sztuka i jej znaczenie dla współczesnego człowieka. Cassavetes odświeża zbanalizowaną metaforę teatru jako zwierciadła rzeczywistości, pokazuje, że teatr może być rzeczywistym miejscem, w którym można poznać i zrozumieć siebie. W czasach, kiedy zaciera się granica między tym co realne, a tym co fikcyjne, kiedy coraz więcej ludzi żyje życiem nie swoim, lecz wyobrażonych postaci z masowej kultury, teatr paradoksalnie wydaje się być ostatnim miejscem, w którym można zrzucić maskę i dotknąć prawdy. I o tym również Grzegorz Jarzyna opowiada w swoim najnowszym spektaklu.

Plakat teatralny – G.Laszuk

plakat teatralny TR Warszawa

Grzegorz Jarzyna – reżyser

Grzegorz Jarzyna reżyser

Grafika

budynek teatru kompozycja

Dodaj komentarz