WARSZAWSKA NOC TAŃCA 2012
20 LISTOPADA 2012, godz. 18:00-22:00
Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza
PKiN, pl. Defilad 1, Warszawa
www.teatrstudio.pl
Program Warszawskiej Nocy Tańca
Więcej
ARTYŚCI:
Flesh System
to nieformalna kolaboracja artystów różnych dziedzin sztuki, zainteresowanych nowymi zjawiskami w tańcu oraz interdyscyplinarnymi działaniami wokół niego
www.facebook.com/FleshSystem
„once/twice simultaneously” (work in progress)
Koncepcja, choreografia i wykonanie: Korina Kordova, Przemysław Kamiński
Muzyka: Adrian Piasecki
Podziękowania dla: Art Stations Foundation, Teatru Tańca Zawirowania i Kacpra Lipińskiego. Zapomnij o planie, zacznij jeszcze raz. Znajdź dla siebie miejsce. Razem. Dwukrotnie. W tym samym czasie. Jednocześnie. Zgub się. Koniec gry.
„± 30 // we are here for you”
koncepcja i wykonanie: Korina Kordova, Przemysław Kamiński
Ten mikro performance na 2mkw, to szereg działań, dla których punktem wyjścia i inspiracją jest około 30-centymetrowa różnica wzrostu między performerami oraz znacznie ograniczona przestrzeń, w której ich ciała zostały osadzone. To szukanie dla siebie miejsca, to zmiany poziomów i zmiany perspektywy. To badanie proporcji, odległości między ciałem a drugim ciałem, ciałem a podłogą, jednym czubkiem głowy, a drugim.
Warszawski Teatr Tańca: Aleksandra Dziurosz
Warszawski Teatr Tańca/Studio Tańca WTT/Atelier WTT
Warszawski Teatr Tańca powstał w styczniu 2008 roku. Pomysłodawczynią, założycielką i dyrektorem teatru jest dr Aleksandra Dziurosz – choreografka, tancerka, nauczyciel tańca współczesnego, zdobywczyni nagrody choreograficznej Ewy Wycichowskiej oraz głównej nagrody choreograficznej The Best Of Solo Performance na festiwalu w Budapeszcie.
Zespół tworzą profesjonalni tancerze tańca współczesnego i baletu klasycznego. Zespół zainaugurował działalność spektaklem „Chopin–ex-saturo” do muzyki Fryderyka Chopina podczas VI Dni Fryderyka Chopina, w Teatrze na Wodzie w Łazienkach Królewskich . W grudniu 2008 roku, podczas Warszawskiej Nocy Tańca, odbyła się premiera spektaklu „Trwa-nie”, drugiej produkcji Warszawskiego Teatru Tańca. Rok 2012 zaowocował spektaklem „Anioły”. WTT występował na scenach w: Japonii, Czechach i Polsce. Partnerem Warszawskiego Teatru Tańca jest Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie. www.wtt.waw.pl ; www.dziurosz.pl
„Anioły”
Idea i reżyseria: Aleksandra Dziurosz
Choreografia: Praca zespołowa WTT
Muzyka: collage (Chris Clark, Jan Jelinek, Susumu Yokota, Murcaf, Hildur Gudradottir)
Wykonanie: Warszawski Teatr Tańca w składzie: Anna Maria Karabela, Anna Majder, Alpha Sanneh
Głos: Bartosz Miłosz Martyna
Projekcje wideo: Michalina Musielak
Space & Light: Aleksandra Dziurosz i Bartosz Miłosz Martyna
Produkcja: Warszawski Teatr Tańca i Agencja Impresaryjna Bart
Bazą wyjściową scenariusza spektaklu „Anioły” oraz inspiracją do tworzenia warstwy ruchowej są treści zawarte w słowach Apokalipsy św. Jana oraz zaczerpnięte z europejskiego malarstwa i rzeźby doby średniowiecza, renesansu, baroku i klasycyzmu. Treścią spektaklu jest moment przejścia z postaci ludzkiej w anielską; moment apokalipsy. Kim są anioły? Czym jest śmierć? Jak na ten moment reaguje człowiek?
2mkw/Akcja performatywna „SPACE”
Wyk. tancerze Atelier WTT i Studia Tańca WTT w składzie: Bartosiewicz Dominika, Bielecki Piotr, Kabala Eliza, Kossowska Dorota, Koss Urszula, Łąpieś Marta, Musielak Michalina, Pankowska Agata, Rewucka Paulina, Walach Natalia, Zduńska Natalia.
Opieka artystyczna: Aleksandra Dziurosz, Anna Maria Karabela, Anna Majder (Warszawski Teatr Tańca)
Atelier WTT istnieje także od 2008 roku. Jego tancerzami są wybrani słuchacze Studio Tańca WTT Aleksandry Dziurosz. Zespół liczy obecnie 11 osób i ma formę otwartą. Nabór do zespołu odbywa się drogą corocznych audycji. Członkowie Atelier WTT, pod okiem pedagogów Studia Tańca WTT, kształcą swe umiejętności w zakresie tańca współczesnego i baletu klasycznego oraz biorą udział w spektaklach tanecznych/teatralnych. Zespół Atelier WTT ma w swoim repertuarze 5 spektakli. Od 2013 roku Studio WTT oraz Atelier WTT funkcjonować będą w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki w ramach Warszawskiego Centrum Tańca.
„Akcja Space” to performatywne działania Atelier . W ramach Akcji Space widz będzie miał możliwość zapoznania się z tańcem klasycznym, współczesnym i improwizacją.
Anna Piotrowska
– tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, założycielka „mufmi” w Warszawie. Stworzyła ponad 60 autorskich choreografii i przedstawień. Pomysłodawczyni wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. Występowała na wielu scenach europejskich . Jako reżyser ruchu w teatrze dramatycznym współpracowała z reżyserami: Paweł Kamza, Michał Siegoczyński, Artur Tyszkiewicz. Jest pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu.
www.eferte.pl
„o b E c N O ś ć”: IMPROWIZACJA
Anna Piotrowska od samego początku prezentuje się w Warszawskiej Nocy Tańca, akcentując swoją obecność. Obecność w miejscu, tak naprawdę nie jest dowodem oddania tożsamości miejsca.
Liwia Bargieł
– absolwentka Konserwatorium Tańca Współczesnego Laban Centre w Londynie. Współpracowała z choreografami: Tom Dale, Tom Roden, Garry Lambert. Jej choreografie pokazywane były w Bonnie Bird Theater, Galerii Turbo na ASP w Warszawie, na festiwalach Re:wizje, Go,go dance!, FAMA. Współpracowała z Warszawskim Teatrem Tańca. Razem z Magdą Grabowską tworzy Mała Duet. Była laureatka programu rezydencyjnego „ Rezydencja/ Premiera” organizowanego przez Klub Żak w Gdańsku, podczas którego, we współpracy z Pia Meuthen, przygotowała spektakl prezentowany na NOCY. Premiera spektaklu odbyła sie w lipcu 2012 na Gdańskim Festiwalu Tańca.
„O mnie i trochę o Tobie”
Choreografia i wykonanie: Liwia Bargiel
Nadzór artystyczny: Pia Metuthen
Muzyka: Krzysztof Lenczowski; wykonanie- Atom String Quartet
Wideo: Krzysztof Osiecki
Spektakl inspirowany cytatem z powieści Julio Cortazara „Gra w klasy”: „ I to, co nazywaliśmy kochaniem się, znaczyło może, że stałem przed Tobą z żółtym kwiatem w ręce, Ty zaś przytrzymywałaś dwie zielone świece, a wiatr wiał nam w twarze, deszcz wyrzeczeń, pożegnań i biletów metra.” Jest to monolog taneczny, jednostronna relacja ze związku dwojga ludzi, przepełniony subtelnymi gestami wskazującymi na wtórne przeżywanie emocji związanymi ze wspomnieniami romantycznej więzi i różnymi jej odcieniami.
Hanna Raszewska/Warszawska Pracownia Kinetograficzna
Warszawska Pracownia Kinetograficzna to nieformalna grupa warszawskich choreolożek i choreologów. Zajmuje się ćwiczeniem i rozwijaniem naszych umiejętności, a także popularyzacją wiedzy o kinetografii i choreologii. Członkowie WPK pochodzą z różnych środowisk, a łączy ich głębokie zainteresowanie tańcem we wszelkich jego przejawach. Liderką jest Hanna Raszewska, absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, wykładowczyni teorii tańca, publicystka, działaczka organizacji pozarządowych.
„Ruch Uchwycony”
Koncepcja i prowadzenie: Hanna Raszewska
Wykonawczynie: Liwia Bargieł, Małgorzata Gajdemska, Aleksandra Kleinrok, Eliza Rudzińska, Natalia Żakowska
Czy można uchwycić ruch, czy taniec poddaje się zapisowi, czy zapis go nie zubaża? Można, poddaje się – nie zubaża. Podobnie jak system nutowy pozwala uchwycić dźwięk, system notacji Labana-Knusta zatrzymuje na papierze to, co tak ulotne, co trwa w czasie i w przestrzeni, co manifestuje się poprzez ciało: taniec. Prosty i logiczny system o przejrzystych zasadach pozwala na zapis każdego ruchu, niezależnie od techniki, w jakiej jest wykonywany. Podczas prezentacji połączy się forma wykładu i pokazu, a na koniec publiczność zostanie zaproszona do udział w chwytającym ruch eksperymencie.
„Partytura Ruchu”: punkt informacyjny
W 2mkw będzie można przejrzeć podręcznik do nauki kinetografii Roderyka Lange, słownik kinetografii Labanowskiej autorstwa Albrechta Knusta oraz inne podstawowe materiały służące rozumieniu i nauce systemu zapisywania ruchu. Dostępne będą także kinetogramy, w których zapisano etiudy ruchowe oraz żywe eksponaty: członkinie Warszawskiej Pracowni Kinetograficznej, gotowe na życzenie oczytać dany kinetogram lub odwrotnie – zapisać frazę ruchową zaproponowaną przez widza. Można będzie także obejrzeć prezentację przedstawiającą podstawowe założenia Labanowskiego myślenia o ruchu.
Anarchiści Tańca
To nowo powstały warszawski kolektyw, którego założycielami są choreografowie i performerzy: Rafał Urbacki i Magdalena Przybysz (obydwoje są uczniami krakowskiej pedagożki Iwony Olszowskiej oraz stypendystami poznańskiego Solo Projekt). W Warszawie prezentowali już swoje prace w takich miejscach jak Basen Artystyczny, Instytut Teatralny, Sala Laboratorium CSW czy Teatr Dramatyczny. Obecnie w Warszawie prowadzą regularne poniedziałkowe zajęcia z improwizacji opartej na anarchii ruchu w Dojrzewalni na Żoliborzu.
www.dojrzewalnia.pl
„stop. danger. (not) dancers.”
Choreografia i wykonanie: Magdalena Przybysz, Rafał Urbacki
„Weźcie niebieską pigułkę, a przekonacie się, że nic nie jest tańcem, obudzicie się we własnym łóżku i uwierzycie, że wszystko już było – nie ma nic do osiągnięcia. Weźcie czerwoną pigułkę, a zostaniecie w krainie czarów i przekonacie się, że wszystko jest tańcem i pokażę Wam, dokąd prowadzi królicza nora”. Morfeusz do Anarchistów Tańca. „Weźmy obydwie naraz”. Anarchiści Tańca do Morfeusza.
Zapraszamy na improwizowany lecture performance pełen niespodzianek (albo i nie).
Aleksandra Borys
ukończyła CODARTS- University of Arts in Rotterdam/ Holandia oraz Państwową Szkołę Baletową w Łodzi. Stypendystka symposium IMPACT12 w PACK w Essen, programu DanceWeb 2011 w ramach ImPulsTanz Festival w Wiedniu, europejskiego programu dla młodych choreografów Tour d’Europe des Choregrapher. W roku 2010 stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz programu Solo Projekt, w ramach którego powstało solo „lost in details”, zaproszone do konkursu Jardin prix d’europe, w ramach eXplore festival w Bukareszcie, a w roku 2012 zostało zakwalifikowane do TOP 10- Aerowaves priorytetowych spektakli.
„bezsens – an action painting” na 2mkw
Wykonanie: Aleksandra Borys
Zdarzenie oddające stan bezsensu. Bezsens – cechuje się jedna wielką paplaniną bez składu i ładu. Ostatecznie może jednak stać się, że odnajdziemy sens w bezsensie, a bezsens w sensie. Istnieją różne rodzaje bezsensów, którymi wszyscy pogardzają, albo odwrotnie czczą je i sami chcą się nimi stać. Taniec często traktowany jest jako ta dziedzina sztuki, która jest zupełnie bezsensu. “bezsens – an action painting” jest kolażem inspiracji pojawiających się na przestrzeni dwóch ostatnich lat.
Katarzyna Milczewska/Teatr Tańca Inoj
Teatr Tańca Inoj powstał w 2009 roku w Warszawie z inicjatywy reżyserki i choreografki Katarzyny Kryczki. Zrealizował spektakle „Skórki Pomarańczy” i „Opowieść o studni”, które były prezentowane i nagradzane podczas festiwali teatralnych w całym kraju. Inoj nie szuka w ruchu struktur narracyjnych, nie mnoży też postmodernistycznych aluzji – stara się wypracować własny język. Działania Teatru wykraczają poza formułę tańca estetycznego, nie zamykają się także w nurcie konceptualnym. Dotykają uniwersalnych problemów społecznych, a ich otwarta forma dopuszcza różne sposoby interpretacji.
„SKÓRKI POMARAŃCZY”: INSTALACJA
Instalacja odsyła wprost do działalności Teatru Tańca Inoj. W niewielkiej przestrzeni skondensowane zostały rekwizyty ze spektakli Inoja, które w twórczym przekształceniu nabrały nowego wymiaru. Zestawienie obiektów organicznych i sztucznych, matowych i błyszczących nawiązuje do wymykającej się jednoznacznym klasyfikacjom twórczości Teatru. Poprzez wykorzystanie różnorodnych środków oddziałuje na zmysły odbiorców.
Małgorzata Matuszewska
zajmuje się tańcem od 1990r. Współpracowała z licznymi teatrami m. in Teatrem Narodowym i Dramatycznym w Warszawie, Operą Nova w Bydgoszczy, telewizją, filmem. W 2000r. założyła autorski Teatr Tańca NTF (Nie Tylko Flamenco), w którym realizuje swoje idee. Teatr Tańca NTF charakteryzuje specyficzny język wypowiedzi (na który składają się elementy różnych technik tańca) oraz intensywna plastyczność realizowanych prac. Projekt „Miasto Syren” jest szóstym z kolei autorskim dziełem artystki.
www.ntf.pl
„Miasto Syren/Nocny Pociąg”: FILM
Autor: Małgorzata Matuszewska;
Realizacja: Massimo Federico
Występują: Ilczuk Barbara, Krzemieńska Natalia, Mazur Nadia, Ochman Anna. Charakteryzacja: Wioletta Wypijewska
Dokumentacja fotograficzna: Pagal Creative
Film powstał dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy. Produkcja Fundacja Tradycji Transformacji Sztuki. Partnerzy: Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, Instytut Rozwoju Kultury Alternatywnej IRKA oraz Teatr Tańca NTF.
Film tańca „Miasto Syren / Nocny Pociąg” wprowadza widzów na pogranicze snu i jawy. Zgodnie z założeniami surrealizmu, na których oparty jest projekt, zdarzenia mające w nim miejsce przeplatają akcje rodem ze snu czy też z obrazów Paula Delvaux (będących głównym źródłem inspiracji) z zastaną realnością opustoszałych peronów Dworca Warszawa Główna. Industrialny krajobraz, zabytkowe wagony, kunsztowne stroje wykonawczyń i ich perfekcyjny taniec stwarzają razem niezwykle malarski świat, pełen ukrytych znaczeń.
Warsaw Flow: FILM
Międzynarodowy Festiwal Kontakt Improwizacji – Warsaw Flow jest koordynowany przez Paulinę Święcańską, Annę Wyganowską, Małgorzatę Pianowską i Małgorzatę Kołodę. To jedna z najmłodszych warszawskich imprez tanecznych, która w 2013 roku będzie miała swoją czwartą edycję. Unikatowa formuła festiwalu nastawiona jest przede wszystkim na czynne uczestnictwo warsztatowe. Festiwal konfrontuje ze sobą uznanych przedstawicieli kontakt improwizacji z kraju i zagranicy, z początkującymi i zaawansowanymi tancerzami. Dzienny harmonogram kilkudniowego festiwalu obejmuje warsztaty o zróżnicowanym stopniu intensywności, jamy i wspólne improwizacje mistrzów. Organizatorem Festiwalu od 2012 roku jest Fundacja Artystyczna Perform.
www.polandcontactfestival.com
SPOTKANIA Z ARTYSTAMI INNYCH DZIEDZIN
„Fotografia Tańca”
Katarzyna Chmura-Cegiełkowska – fotografka skoncentrowana na dokumentowaniu i fotografowaniu teatru, tańca, muzyki, performance i wszelkiej maści wydarzeń kulturalnych dziejących się na/pod/obok sceny. Samouk absolutny, który w pewnym momencie odważył się zrealizować swoje marzenie o fotografowaniu teatru. Wolny strzelec, współpracujący z wieloma teatrami, festiwalami i stowarzyszeniami. W lipcu 2012 Katarzyna Chmura otworzyła własne studio fotograficzne, w którym wykonuje sesje portretowe i wizerunkowe artystów, aktorów, tancerzy, muzyków oraz zdjęcia plakatowe.
www.teatralna.com
„Rola światła i aranżacji przestrzeni w tańcu”
Ewa Garniec – projektantka sztuki użytkowej, oświetlenia i przestrzeni teatralnej. Od 2005 roku współtworzy Grupę Artystyczną KONCENTRAT. Projektuje światła do spektakli teatralnych, wystaw i koncertów, prowadzi warsztaty dotyczące oświetlenia. Oświetla wnętrza mieszkalne i klubowe, kawiarniane. Projektuje i wykonuje lampy.
www.koncentrat.com
Julia Hoczyk
– teatrolożka i krytyczka tańca. Publikuje teksty krytyczne, prowadzi gościnne wykłady o tańcu współczesnym i butō. Redaktorka portalu TaniecPOLSKA.pl. Słuchaczka podyplomowych Gender Studies ISNS Uniwersytetu Warszawskiego. Doktorantka Instytutu Sztuki PAN. Jako wykładowczyni współpracuje z Akademią Teatralną w Warszawie. Pracuje w Instytucie Muzyki i Tańca.
www.taniecpolska.pl